احكام وديعه ( امانت ) مسأله 2336 - اگر انسان مال خود را به كسى بدهد و بگويد نزد تو امانت باشد و او هم قبول كند يا بدون اين كه حرفى بزنند صاحب مال بفهمد كه مال را براى نگهدارى به او مىدهد و او هم به قصد نگهدارى كردن بگيرد ، بايد به احكام وديعه و امانت دارى كه بعدا گفته مىشود عمل نمايد .
مسأله 2337 - امانت دار و كسى كه مال را امانت مىگذارد ، بايد هر دو بالغ و عاقل باشند ، پس اگر انسان مالى را پيش بچه يا ديوانه امانت بگذارد ، يا ديوانه و بچه مالى را پيش كسى امانت بگذارند صحيح نيست .
مسأله 2338 - اگر از بچه يا ديوانه چيزى را بطور امانت قبول كند ، بايد آن را به صاحبش بدهد و اگر آن چيز مال خود بچه يا ديوانه است به ولى او برساند و چنانچه پيش از آن كه صاحبش يا به ولى طفل برساند تلف شود ، بايد عوض آن را بدهد مگر آن كه به قصد حفظ و رساندن به آنان گرفته باشد كه اگر در رساندن مال به آنان كوتاهى نكرده باشد ضامن نيست .
مسأله 2339 - كسى كه نمىتواند امانت را نگهدارى نمايد ، جايز نيست امانت را قبول كند مگر آن كه حال خود را به صاحب مال اظهار دارد .
مسأله 2340 - اگر انسان به صاحب مال بفهماند كه براى نگهدارى مال او حاضر نيست ، چنانچه او مال را بگذارد و برود و آن مال تلف شود ، كسى كه امانت را قبول نكرده ضامن نيست ، ولى احتياط مستحب آنست كه اگر ممكن باشد آن را نگهدارى نمايد .
مسأله 2341 - كسى كه چيزى را امانت مىگذارد ، هر وقت بخواهد

463