كه از خارج به پا يا ته كفش رسيده ، احتياط واجب لازم آنست كه در تطهير آن به راه رفتن روى زمين اكتفا نكند : اول آن كه پاك باشد . دوم آن كه خشك باشد .
سوم آن كه اگر عين نجس مثل خون و بول ، يا متنجس - مثل گلى كه نجس شده - در كف پا و ته كفش باشد ، بواسطه راه رفتن يا ماليدن پا به زمين بر طرف شود . و نيز زمين بايد خاك يا سنگ يا آجر فرش و يا موزائيك و مانند اينها باشد و با راه رفتن روى فرش و حصير و سبزه كف پا و ته كفش نجس پاك نمىشود .
مسأله 185 - پاك شدن كف پا و ته كفش نجس بواسطه راه رفتن روى زمين اسفالت و روى زمينى كه با چوب فرش شده ، محل اشكال احتياط واجب ؟ ؟ نمىشود است .
مسأله 186 - براى پاك شدن كف پا و ته كفش بهتر است پانزده قدم يا بيشتر راه بروند ، اگر چه به كمتر از پانزده قدم يا ماليدن پا به زمين ، نجاست بر طرف شود .
مسأله 187 - لازم نيست كف پا و ته كفش نجس ، تر باشد بلكه اگر خشك هم باشد به راه رفتن پاك مىشود .
مسأله 188 - بعد از آن كه كف پا يا ته كفش نجس به راه رفتن پاك شد ، مقدارى از اطراف آن هم كه معمولا به گل آلوده مىشود پاك مىگردد .
مسأله 189 - كسى كه با دست و زانو راه مىرود اگر كف دست يا زانوى او نجس شود ، با راه رفتن پاك مىگردد . و همچنين است ته عصا و ته پاى مصنوعى و نعل چهار پايان .
مسأله 190 - اگر بعد از راه رفتن ، بو يا رنگ يا ذره‌هاى كوچكى از نجاست كه ديده نمىشود ، در كف پا يا ته كفش بماند اشكال ندارد . اگر چه احتياط مستحب آنست بقدرى راه روند كه آنها هم بر طرف شوند .
مسأله 191 - توى كفش و مقدارى از كف پا كه به زمين نمىرسد ،

37