مجتهد و مجتهدى كه از او تقليد مىكند ، سهم امام ( عليه السلام ) را به يك طور مصرف مىكنند .
مسأله 1844 - سيد يتيمى كه به او خمس مىدهند ، بايد فقير باشد ولى به سيدى كه در سفر درمانده شده ، اگر چه در وطنش فقير نباشد ، مىشود خمس داد .
مسأله 1845 - به سيدى كه در سفر درمانده شده ، اگر سفر او سفر معصيت باشد يا خودش در معصيت باشد بنابر احتياط واجب نبايد خمس بدهند .
مسأله 1846 - به سيدى كه عادل نيست مىشود خمس داد ولى به سيدى كه دوازده امامى نيست ، نبايد خمس بدهند .
مسأله 1847 - به سيدى كه معصيت كار است ، اگر خمس دادن كمك به معصيت او باشد نمىشود خمس داد . و به سيدى هم كه آشكارا معصيت مىكند ، اگر چه دادن خمس كمك به معصيت او نباشد ، بنابر احتياط واجب نبايد خمس بدهند .
مسأله 1848 - اگر كسى بگويد : سيدم نمىشود به او خمس داد ، مگر آن كه دو نفر عادل ، سيد بودن او را تصديق كنند ، يا در بين مردم بطورى معروف باشد كه انسان يقين يا اطمينان پيدا كند كه سيد است .
مسأله 1849 - به كسى كه در شهر خودش مشهور باشد كه سيد است ، اگر چه انسان به سيد بودن او يقين نداشته باشد ، مىشود خمس داد .
مسأله 1850 - كسى كه زنش سيده است بنابر احتياط واجب نبايد به او خمس بدهد كه به مصرف مخارج خودش برساند ولى اگر مخارج ديگران بر آن زن واجب باشد و نتواند مخارج آنان را بدهد جايز است انسان خمس به آن زن بدهد كه به مصرف آنان برساند .

364