صورتى كه منى از او بيرون آيد . روزه‌اش باطل است .
4 - دروغ بستن به خدا و پيغمبر ( ص ) مسأله 1605 - اگر روزه‌دار به گفتن يا به نوشتن يا به اشاره و مانند اينها به خدا و پيغمبران و ائمه عليهم السلام عمدا نسبت دروغ بدهد ، اگر چه فورا بگويد دروغ گفتم يا توبه كند روزه او باطل است . و احتياط واجب آنست كه به حضرت زهراء سلام الله عليها و به جانشينان پيغمبران گذشته هم نسبت دروغ ندهد .
مسأله 1606 - اگر بخواهد خبرى را كه نمىداند راست است يا دروغ نقل كند بنابر احتياط واجب بايد از كسى كه آن خبر را گفته ، يا از كتابى كه آن خبر در آن نوشته شده نقل نمايد .
مسأله 1607 - اگر چيزى را به اعتقاد اين كه راست است از قول خدا يا پيغمبر نقل كند و بعد بفهمد دروغ بوده ، روزه‌اش باطل نمىشود .
مسأله 1608 - اگر بداند دروغ بستن به خدا و پيغمبر روزه را باطل مىكند و چيزى را كه مىداند دروغ است به آنان نسبت دهد و بعدا بفهمد آنچه را كه گفته راست بوده ، روزه‌اش باطل است و در ماه رمضان بايد تا مغرب از آنچه روزه را باطل مىكند خوددارى كند ، ولى كفاره بر او واجب نمىشود .
مسأله 1609 - اگر دروغى را كه ديگرى ساخته عمدا به خدا و پيغمبر ( صلى الله عليه وآله ) و جانشينان پيغمبر ( صلى الله عليه واله ) نسبت دهد روزه‌اش باطل مىشود ولى اگر از قول كسى كه آن دروغ را ساخته نقل كند اشكال ندارد .
مسأله 1610 - اگر از روزه دار بپرسند كه آيا پيغمبر ( صلى الله عليه

320