خود را به او مىبخشد كه طلاقش دهد طلاق خلع گويند .
مسأله 2597 - اگر شوهر بخواهد صيغه طلاق را بخواند چنانچه اسم زن مثلا فاطمه باشد پس از بذل مىگويد : زوجتى فاطمة خلعتها على ما بذلت هى طالق ( يعنى زنم فاطمه را در مقابل چيزى كه بذل نموده طلاق خلع دادم او رها است ) و جمله ( هى طالق ) بنابر احتياط واجب است .
مسأله 2598 - اگر زنى كسى را وكيل كند كه مهر او را به شوهرش ببخشد و شوهر ، همان كس را وكيل كند كه زن را طلاق دهد ، چنانچه مثلا اسم شوهر محمد و اسم زن فاطمه باشد وكيل صيغه طلاق را اين طور مىخواند : عن موكلتى فاطمة بذلت مهرها لموكلى محمد ليخلعها عليه پس از آن بدون فاصله مىگويد :
زوجة موكلى خلعتها على مبذلت هى طالق و اگر زنى كسى را وكيل كند كه غير از مهر چيز ديگرى را به شوهر او ببخشد كه او را طلاق دهد وكيل بايد به جاى كلمه ( مهرها ) آن چيز را بگويد ، مثلا اگر صد تومان داده بايد بگويد : بذلت مأة تومان .
طلاق مبارات مسأله 2599 - اگر زن و شوهر يكديگر را نخواهند و زن مهر خود يا مال ديگرى را به مرد ببخشد كه او را طلاق دهد آن طلاق را مبارات گويند .
مسأله 2600 - اگر شوهر بخواهد صيغه مبارات را بخواند چنانچه مثلا اسم زن فاطمه باشد ، بايد بگويد : بارأت زوجتى فاطمة على مهرها فهى طالق يعنى مبارات كردم زنم فاطمه را در مقابل مهر او پس او رها است و اگر ديگرى را وكيل كند ، وكيل بايد بگويد : بارأت زوجة موكلى فاطمة على مهرها فهى طالق و در هر دو صورت اگر به جاى كلمه ( على مهرها ) ( بمهرها ) بگويد اشكال ندارد .
مسأله 2601 - صيغه طلاق خلع و مبارات بايد به عربى صحيح خوانده شود ، ولى اگر زن براى آن كه مال خود را به شوهر ببخشد مثلا به فارسى بگويد براى

491