مسأله 2404 - اگر صاحب مال براى نگهدارى مال خود جايى را معين كند و به كسى كه امانت را قبول كرده بگويد كه بايد مال را در اينجا حفظ كنى و اگر احتمال هم بدهى كه از بين برود نبايد آن را به جاى ديگرى ببرى چنانچه امانتدار احتمال دهد كه در آن جا از بين برود و بداند چون آن جا در نظر صاحب مال براى حفظ بهتر بوده گفته است كه نبايد از آن جا بيرون ببرى مىتواند آن را به جاى ديگر ببرد ، و اگر در آنجا ببرد و تلف شود ضامن نيست . ولى اگر نداند به چه جهت گفته كه به جاى ديگر نبر ، چنانچه به جاى ديگر ببرد دو صورت دارد :
الف : جاى ديگر به نظر امانت دار محفوظ تر از جائى است كه امانت دهنده معين كرده در اين صورت اگر تلف شود ضامن نيست . ب : جاى ديگر مساوى يا بدتر از جائى است كه امانت دهنده معين كرده در اين صورت اگر تلف شود ضامن است و بايد عوض آن را بدهد .
مسأله 2405 - اگر صاحب مال براى نگهدارى مال خود جايى را معين كند و كسى كه امانت را قبول كرده بداند آن محل در نظر صاحب مال خصوصيتى نداشته بلكه يكى از موارد حفظ آن بوده ، مىتواند آن را به جاى ديگرى كه مال در آنجا محفوظ تر يا مثل محل اولى است ببرد و چنانچه مال در آنجا تلف شود ضامن نيست .
مسأله 2406 - اگر صاحب مال ديوانه شود كسى كه امانت را قبول كرده بايد فورا امانت را به ولى او برساند و يا به ولى او خبر دهد ، و اگر بدون عذر شرعى مال را به ولى او ندهد و از خبر دادن هم كوتاهى كند و مال تلف شود ، بايد عوض آن را بدهد .
مسأله 2407 - اگر صاحب مال بميرد ، امانتدار بايد مال را به وارث او برساند يا به وارث او خبر دهد و چنانچه مال را به وارث او ندهد و از خبر دادن هم كوتاهى كند و مال تلف شود ضامن است ، ولى اگر براى آن كه مىخواهد بفهمد

453