مسأله 2354 - اگر سر كسى حواله بدهند كه بدهكار است احتياط واجب آن است كه حواله با رضايت و قبول او باشد ، ولى حواله دادن سر كسى كه بدهكار نيست در صورتى صحيح است كه او قبول كند . و نيز اگر انسان بخواهد به كسى كه جنسى بدهكار است ، جنس ديگرى حواله دهد ، مثلا به كسى كه جو بدهكار است گندم حواله دهد ، تا او قبول نكند حواله صحيح نيست .
مسأله 2355 - موقعى كه انسان حواله مىدهد بايد بدهكار باشد پس اگر بخواهد از كسى قرض كند تا وقتى از او قرض نكرده و بدهكار او نشده اگر او را به كسى حواله دهد كه آنچه را بعدا قرض مىدهد از آن كس بگيرد حواله صحيح نيست .
مسأله 2356 - حواله دهنده و طلبكار بايد مقدار حواله و جنس آن را بدانند پس اگر مثلا ده من گندم و صد تومان پول به يك نفر بدهكار باشد و به او بگويد يكى از دو طلب خود را از فلانى بگيرد ، و آن را معين نكند حواله درست نيست .
مسأله 2357 - اگر بدهى واقعا معين باشد ولى بدهكار و طلبكار در موقع حواله دادن ، مقدار آن يا جنس آن را ندانند حواله صحيح است ، مثلا اگر طلب كسى را در دفتر نوشته باشد و پيش از ديدن دفتر ، حواله بدهد و بعد دفتر را ببيند و به طلبكار مقدار طلبش را بگويد ، حواله صحيح مىباشد .
مسأله 2358 - طلبكار مىتواند حواله را قبول نكند ، اگر چه كسى كه به او حواله شده فقير نباشد و در پرداختن حواله هم كوتاهى ننمايد .
مسأله 2359 - اگر سر كسى حواله بدهد كه بدهكار نيست ، چنانچه او حواله را قبول كند ، پيش از پرداختن حواله نمىتواند مقدار حواله را از حواله دهنده بگيرد ولى اگر طلبكار طلب خود را به مقدار كمترى صلح كند ، كسى كه حواله را قبول كرده مىتواند تمام مقدار حواله شده را از حواله دهنده مطالبه نمايد .
مسأله 2360 - بعد از آن كه حواله درست شد ، حواله دهنده و كسى كه به او حواله

444