نفر عادل ، سيد بودن او را تصديق كنند يا در بين مردم بطورى معروف باشد كه انسان يقين يا اطمينان پيدا كند كه سيد است .
مسأله 1907 - به كسى كه در شهر خودش مشهور باشد سيد است ، اگر چه انسان به سيد بودن او يقين نداشته باشد مىشود خمس داد در صورتى كه به سيد بودن او وثوق پيدا كند .
مسأله 1908 - كسى كه زنش سيده است بنابر احتياط واجب نبايد به او خمس بدهد كه به مصرف مخارج خودش برساند ، ولى اگر مخارج ديگرى بر آن زن واجب باشد و نتواند مخارج آنان را بدهد . جايز است انسان خمس به آن زن بدهد كه به مصرف آنان برساند .
مسأله 1909 - اگر مخارج سيده‌اى كه زوجه انسان نيست بر انسان واجب باشد بنابر احتياط واجب ، نمىتواند از خمس ، خوراك و پوشاك او را بدهد ، ولى اگر مقدارى خمس ، ملك او كند كه به مصرف ديگرى غير مخارج خودش كه بر خمس دهنده واجب است برساند ، مانعى ندارد .
مسأله 1910 - به سيد فقيرى كه مخارجش بر ديگرى واجب است و او نمىتواند مخارج آن سيد را بدهد مىشود خمس داد .
مسأله 1911 - احتياط واجب آن است كه بيشتر از مخارج يك سال به يك سيد فقير خمس ندهند .
مسأله 1912 - اگر در شهر انسان سيد مستحقى نباشد و احتمال هم ندهد كه پيدا شود ، يا نگهدارى خمس تا پيدا شدن مستحق ممكن نباشد ، بايد خمس را به شهر ديگرى ببرد و به مستحق برساند و مى تواند مخارج بردن آن را از خمس بردارد ، و اگر خمس از بين برود چنانچه در نگهدارى آن كوتاهى كرده بايد عوض آن را بدهد و اگر كوتاهى نكرده ، چيزى بر او واجب نيست .
مسأله 1913 - هر گاه در شهر خودش مستحقى نباشد ولى احتمال دهد كه

354