احكام عاريه مسأله 2412 - عاريه آن است كه انسان مال خود را به ديگرى بدهد كه از آن استفاده كند و در عوض ، چيزى هم از او نگيرد .
مسأله 2413 - لازم نيست در عاريه صيغه بخوانند ، و اگر مثلا لباس را به قصد عاريه به كسى بدهد و او به همين قصد بگيرد عاريه صحيح است .
مسأله 2414 - عاريه دادن چيز غصبى و چيزى كه مال انسان است ولى منفعت آن را به ديگرى واگذار كرده مثلا آن را اجاره داده ، در صورتى صحيح است كه مالك چيز غصبى يا كسى كه آن چيز را اجاره كرده بگويد به عاريه دادن راضى هستم يا از قرائن رضايت او معلوم باشد .
مسأله 2415 - چيزى را كه منفعتش مال انسان است مثلا آن را اجاره كرده مىتواند عاريه بدهد . ولى اگر در اجاره شرط كرده باشد يا عرف از اجاره اين معنى را بفهمد كه خودش از آن استفاده كند ، نمى تواند آن را به ديگرى عاريه دهد .
مسأله 2416 - اگر ديوانه و بچه و سفيه و مفلس مال خود را عاريه بدهند صحيح نيست ، اما اگر ولى مصلحت بداند مال كسى را كه بر او ولايت دارد عاريه دهد چنانچه اين كار مصلحت آنها باشد اشكال ندارد و همچنين جايز است خود بچه با اجازه ولى مال خود را در موردى كه مصلحت او باشد عاريه دهد و نيز مفلس با اذن غرماء ( طلبكاران ) مىتواند مالش را عاريه بدهد .
مسأله 2417 - اگر در نگهدارى چيزى كه عاريه كرده كوتاهى نكند و در استفاده از آن هم زياده روى ننمايد و اتفاقا آن چيز تلف شود ضامن نيست ، ولى چنانچه شرط كنند كه اگر تلف شود عاريه كننده ضامن باشد ، يا چيزى را كه

455