مسافر باطل مىباشد و در سفر روزه بگيرد ، روزه او باطل است .
مسأله 1787 - اگر روزه دار بعد از ظهر مسافرت نمايد ، بايد روزه خود را تمام كند ، و اگر پيش از ظهر مسافرت كند وقتى به حد ترخص برسد يعنى به جائى برسد كه ديوار شهر را نبيند و صداى اذان را نشنود بايد روزه خود را باطل كند ، و اگر پيش از آن روزه را باطل كند ، بنابر احتياط كفاره واجب مىشود .
مسأله 1788 - اگر مسافر پيش از ظهر به وطنش برسد ، يا به جائى برسد كه مىخواهد ده روز در آنجا بماند ، چنانچه كارى كه روزه را باطل مىكند انجام نداده باشد ، بايد آن روز را روزه بگيرد ، و اگر انجام داده يا بعد از ظهر به وطنش برسد ، يا به جائى كه مىخواهد ده روز در آنجا بماند ، روزه آن روز بر او واجب نيست .
مسأله 1789 - مسافر و كسى كه از روزه گرفتن عذر دارد ، مكروه است در روز ماه رمضان جماع نمايد ، و در خوردن و آشاميدن كاملا خود را سير كند .
كسانى كه روزه بر آنها واجب نيست مسأله 1790 - كسى كه بواسطه پيرى نمىتواند روزه بگيرد يا براى او مشقت دارد روزه بر او واجب نيست ، ولى در صورت دوم بايد براى هر روز يك مد كه تقريبا ده سير است گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد .
مسأله 1791 - كسى كه بواسطه پيرى روزه نگرفته ، اگر بعد از ماه رمضان بتواند روزه بگيرد بنابر احتياط مستحب بايد قضاى روزه هائى را كه نگرفته بجا آورد .
مسأله 1792 - اگر انسان مرضى دارد كه زياد تشنه مىشود و نمى تواند تشنگى را تحمل كند يا براى او مشقت دارد ، روزه بر او واجب نيست ولى در

332