10 - قى كردن عمدى مسأله 1713 - هر گاه روزه دار عمدا قى كند اگر چه بواسطه مرض و مانند آن ناچار باشد ، روزه اش باطل مىشود ، ولى اگر سهوا يا بى اختيار قى كند اشكال ندارد .
مسأله 1714 - اگر در شب چيزى بخورد كه مىداند بواسطه خوردن آن در روز بى اختيار قى مىكند ، احتياط واجب آن است كه روزه آن روز را قضا نمايد .
مسأله 1715 - اگر روزه دار بتواند از قى كردن خوددارى كند چنانچه براى او ضرر و مشقت نداشته باشد ، بايد خوددارى نمايد .
مسأله 1716 - اگر مگس در گلوى روزه دار برود چنانچه بقدرى پائين رود كه به فرو بردن آن خوردن نمىگويند لازم نيست آن را بيرون آورد ، و روزه او صحيح است و اگر به اين مقدار پائين نرود ، و بيرون آوردن آن ممكن باشد بايد آن را بيرون آورد و اگر باعث قى كردن شود ، بايد قضاى آن را بجا آورد .
مسأله 1717 - اگر سهوا چيزى را فرو ببرد ، و پيش از رسيدن به شكم يادش بيايد كه روزه است ، چنانچه بقدرى پائين رفته باشد كه اگر آن را داخل شكم كند خوردن نمى گويند لازم نيست آن را بيرون آورد و روزه او صحيح است و اگر به وسط يا ابتداء حلق رسيده باشد بايد آن را بيرون آورد ، و در اين مورد قى كردن صدق نمىكند .
مسأله 1718 - اگر يقين داشته باشد كه بواسطه آروغ زدن چيزى از گلو بيرون مىآيد نبايد عمدا آروغ بزند ، ولى اگر يقين نداشته باشد اشكال ندارد .
مسأله 1719 - اگر آروغ بزند و بدون اختيار چيزى در گلو يا دهانش بيايد ، بايد آن را بيرون بريزد ، و اگر بى اختيار فرو رود اشكال ندارد ، و احتياط مستحب آن است كه قضاى آن را نيز بجا آورد .

318