آن ممكن است و زحمت و مشقت هم ندارد و آب هم براى آن ضرر ندارد ، بايد روى آن را باز كند و وضو بگيرد ، چه زخم و مانند آن در صورت و دستها باشد ، يا جلوى سر و روى پاها .
مسأله 329 - اگر زخم يا دمل يا شكستگى در صورت يا دستها باشد و بشود روى آن را باز كرد ، چنانچه ريختن آب روى آن ضرر دارد و كشيدن دست تر ضرر ندارد ، واجب است دست تر روى آن بكشد .
مسأله 330 - اگر نمىشود روى زخم را باز كرد ولى زخم و چيزى كه روى آن گذاشته پاك است و رسانيدن آب به زخم ممكن است و ضرر و زحمت و مشقت هم ندارد ، بايد آب را به روى زخم برساند ، و اگر زخم يا چيزى كه روى آن گذاشته نجس است ، چنانچه آب كشيدن آن و رساندن آب به روى زخم بدون زحمت و مشقت ممكن باشد ، بايد آن را آب بكشد و موقع وضو آب را به زخم برساند ، و در صورتى كه آب براى زخم ضرر دارد ، يا آن كه رساندن آب به روى زخم ممكن نيست ، يا زخم نجس است و نمىشود آن را آب كشيد ، بايد اطراف زخم را بشويد و اگر جبيره پاك است روى آن را مسح كند ، و اگر جبيره نجس است يا نمىشود روى آن را دست تر كشيد ، مثلا دوائى است كه به دست مىچسبد ، پارچه پاكى را بطورى كه جزء جبيره حساب شود ، روى آن بگذارد و دست تر روى آن بكشد ، و اگر اين هم ممكن نيست احتياط واجب آن است كه وضو بگيرد و تيمم هم بنمايد .
مسأله 331 - اگر جبيره تمام صورت يا تمام يكى از دستها يا تمام هر دو دست را گرفته باشد ، بايد وضوى جبيره‌اى بگيرد .
مسأله 332 - اگر جبيره تمام يا بيشتر اعضاء وضو را گرفته باشد نيز بايد وضوى جبيره‌اى بگيرد .
مسأله 333 - كسى كه در كف دست و انگشتها جبيره دارد و در موقع وضو دست تر روى آن كشيده است ، مىتواند سر و پا را با همان رطوبت مسح كند .
مسأله 334 - اگر جبيره تمام پهناى روى پا را گرفته ، ولى مقدارى از طرف

71