مسأله 312 - اگر مرضى دارد كه نمىتواند از خارج شدن باد جلوگيرى كند ، بايد به وظيفه كسانى كه نمىتوانند از بيرون آمدن غائط خوددارى كنند ، عمل نمايد .
مسأله 313 - كسى كه غائط پى در پى از او خارج مىشود ، بايد براى هر نمازى وضو بگيرد و فورا مشغول نماز شود ، ولى براى بجا آوردن سجده و تشهد فراموش شده و نماز احتياط كه بايد بعد از نماز انجام داد ، در صورتى كه آنها را بعد از نماز فورا بجا بياورد وضو گرفتن لازم نيست .
مسأله 314 - كسى كه بول او قطره قطره مىريزد بايد براى نماز بوسيله كيسه‌اى كه در آن ، پنبه يا چيز ديگرى است كه از رسيدن بول به جاهاى ديگر جلوگيرى مىكند ، خود را حفظ نمايد ، و احتياط واجب آن است كه پيش از هر نماز مخرج بول را كه نجس شده آب بكشد ، و نيز كسى كه نمىتواند از بيرون آمدن غائط خوددارى كند ، چنانچه ممكن باشد بايد به مقدار نماز از رسيدن غائط به جاهاى ديگر جلوگيرى نمايد . و احتياط واجب آن است كه اگر مشقت ندارد ، براى هر نماز مخرج غائط را آب بكشد .
مسأله 315 - كسى كه نمىتواند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى كند در صورتى كه ممكن باشد و مشقت و زحمت وخوف ضرر نداشته باشد ، بايد به مقدار نماز از خارج شدن بول و غائط جلوگيرى نمايد ، اگر چه خرج داشته باشد .
بلكه اگر مرض او به آسانى معالجه شود ، احتياط واجب آن است كه خود را معالجه نمايد .
مسأله 316 - كسى كه نمىتواند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى كند ، بعد از آن كه مرض او خوب شد ، لازم نيست نمازهائى را كه در وقت مرض مطابق وظيفه‌اش خوانده قضا نمايد . ولى اگر در بين وقت نماز ، مرض او خوب شود ، بايد نمازى را كه در آن وقت خوانده دوباره بخواند .

67