خفيف‌تر ، به همان اكتفا كند . مثلا اگر احتمال مىدهد كه با تكلم با او ، مقصود حاصل مىشود ، به همان اكتفا كند و به درجه بالاتر ، عمل نكند ، خصوصا اگر طرف ، شخصى است كه اين نحو عمل موجب هتك او مىشود .
مسأله 2798 - اگر اعراض نمودن و ترك معاشرت با معصيت كار موجب تخفيف معصيت مىشود يا احتمال بدهد كه موجب تخفيف مىشود ، واجب است اگر چه بداند موجب ترك به كلى نمىشود ، و اين امر در صورتى است كه با مراتب ديگر ، نتواند از معصيت جلوگيرى كند .
مسأله 2799 - اگر علماء اعلام احتمال بدهند كه اعراض از ظلمه و سلاطين جور ، موجب تخفيف ظلم آنها مىشود ، واجب است اعراض كنند از آنها و به ملت مسلمان بفهمانند اعراض خود را .
مسأله 2800 - مرتبه دوم از امر به معروف و نهى از منكر ، امر و نهى به زبان است ، پس با احتمال تأثير و حصول ساير شرايط گذشته ، واجب است اهل معصيت را نهى كنند ، و تارك واجب را امر كنند به آوردن واجب .
مسأله 2801 - اگر احتمال بدهد كه با موعظه و نصيحت ، معصيت كار ترك مىكند معصيت را ، لازم است اكتفا به آن ، و نبايد از آن تجاوز كند .
مسأله 2802 - اگر مىداند كه نصيحت تأثير ندارد ، واجب است با احتمال تأثير امر و نهى الزامى كند ، و اگر تأثير نمىكند مگر با تشديد در گفتار و تهديد بر مخالفت ، لازم است لكن بايد از دروغ و معصيت ديگر احتراز شود .
مسأله 2803 - جايز نيست براى جلوگيرى از معصيت ، ارتكاب معصيت مثل فحش و دروغ و اهانت ، مگر آن كه معصيت ، از چيزهائى باشد كه مورد اهتمام شارع مقدس باشد و راضى نباشد به آن به هيچ وجه ، مثل قتل نفس محترمه ، در اين صورت بايد جلوگيرى كند به هر نحو كه ممكن است .
مسأله 2804 - اگر عاصى ترك معصيت نمىكند مگر به جمع ما بين مرتبه اولى وثانيه از انكار ، واجب است جمع به اين كه هم از او اعراض كند ، و ترك معاشرت

572