تا قرآن را قرائت كنند .
معلوم است كه در مرحله اول فقط با سوادهاى فعلى قرآن خواهند خواند ، ولى در مرحله دوم همه افراد جامعه اسلامى قرائت قرآن خواهند كرد .
منظور ما اين است كه امر به معروف با معناى وسيعى كه ( براى امر و همچنين معروف ) گفته شد در كليه معروف‌ها شامل هر دو مرحله است و نبايد آن را در مرحله اول محصور بدانيم .
درباره نهى از منكر نيز همين دو مرحله وجود دارد :
1 - جلو افرادى كه فعلا اشتغال به انجام منكرى دارند را بگيريم .
2 - مقدماتى ترتيب بدهيم و وسائل و تجهيزاتى بوجود بياوريم كه اصلا زمينه و امكانى براى انجام منكر بوجود نيايد .
روشن است كه هر دو مرحله بايد مورد نظر باشد و هرگز محصور در مرحله اول نبايد باشد و اظهر آن است كه هر يك از اين دو فريضه امر به معروف و نهى از منكر نسبت به مرحله اول واجب كفايى است كه در صورت اقدام عده‌اى كه با قيام آنها آن معروف انجام مىگيرد و آن منكر رايج ترك مىشود از بقيه افراد ساقط مىشود و اما نسبت به مرحله دوم با آن گستردگى كه ذكر گرديد ، واجب عينى است و بر همه افراد لازم است كه در محدوده قدرت و امكانات خود در اين راه گام بردارند و به وظيفه خود عمل نمايند .
آثار و عواقبى كه در احاديث اهلبيت عصمت ( عليهم السلام ) براى امر به معروف و نهى از منكر ذكر شده است ، از قبيل اين كه اين فريضه امنيت بخش راهها و روشهاى زندگى و موجب حلال شدن همه كسبها و كارها و اداى حقوق فردى و اجتماعى و آباد شدن زمينها و جلوگيرى از رشد قدرت دشمنان اسلام و انجام يافتن كليه كارها بر اساس عدل و روبراه شده همه كارها بر اساس موازين اسلامى است ، بهترين گواه است كه فريضه امر به معروف و نهى از منكر با همان گستردگى

567