سؤال كرد : ( از آن پس چه عملى افضل است ؟ ) فرمود : ( امر به معروف و نهى از منكر ) .
سپس پرسيد : ( كدام عمل در پيشگاه خداوند مبغوض‌ترين اعمال است ؟ ) حضرتش در پاسخ فرمودند : ( براى خداوند شريك قرار دادن ) .
سؤال كرد : ( بعد از آن كدام عمل مبغوض‌تر است ؟ ) فرمود : ( امر به منكر و نهى از معروف ) .
حضرت امير مؤمنان ( عليه السلام ) مردم را در رابطه با انجام اين دو وظيفه بر چهار دسته تقسيم نموده فرمودند :
1 - برخى از افراد منكر را با دست و زبان و دل خود انكار مىكنند .
اين قبيل افراد خصلت‌هاى خير و نيكو را بسر حد كمال رسانيده‌اند .
2 - بعضى از اشخاص منكر را با زبان و دل خود انكار مىكنند ولى در عمل براى جلوگيرى از آن به فعاليت نمىپردازند .
اين نوع اشخاص دو خصلت از خصلت‌هاى خير را انجام داده ، ولى يكى از آنها را ( كه فعاليت عملى براى جلوگيرى از منكر است ) ضايع گذاشته‌اند .
3 - بعضى از افراد فقط در دل خود از منكرات بيزارند ، ولى با زبان و دست خود براى جلوگيرى از منكر اقدام نمىكنند .
اين قبيل افراد دو خصلت شرافتمند را ضايع گذاشته و تنها به يك خصلت اكتفا مىكنند .
4 - دسته‌اى از افراد بطور كلى در برابر منكرات و معاصى كه مىبينند بىتفاوت مىباشند ، نه با دل و نه با زبان و نه با دست خود به جلوگيرى از منكر نمىپردازند ، اينها هر چند در ظاهر به نام انسانهاى زنده نفس مىكشند ، ولى در حقيقت مردگانى هستند .
بعد از آن فرمود : ( تمام اعمال نيك ، حتى جهاد در راه خدا در مقايسه با امر به معروف و نهى از منكر ، مانند قطره‌اى در برابر درياى خروشان مىباشند ) . ( در اين

563