9 - بر طرف شدن عين نجاست مسأله 216 - اگر بدن حيوان به عين نجس مثل خون ، يا متنجس مثل آب نجس ، آلوده شود ، چنانچه آنها بر طرف شوند بدن آن حيوان پاك مىشود . و همچنين است باطن بدن انسان ، مثل توى دهان و بينى ، مثلا اگر خونى از لاى دندان بيرون آيد و در آب دهان از بين برود ، آب كشيدن توى دهان ، لازم نيست . ولى اگر دندان عاريه در دهان نجس شود ، بايد آن را آب بكشند به احتياط واجب .
مسأله 217 - اگر غذا لاى دندان مانده باشد و داخل دهان خون بيايد ، چنانچه انسان نداند كه خون به غذا رسيده ، آن غذا پاك است . و اگر خون به آن برسد بنابر احتياط واجب ، نجس مىشود .
مسأله 218 - جائى را كه انسان نمىداند از ظاهر بدن است يا باطن آن ، اگر نجس شود لازم نيست آب بكشد ، اگر چه آب كشيدن احوط است .
مسأله 219 - اگر گرد و خاك نجس به لباس و فرش و مانند اينها بنشيند ، چنانچه هر دو خشك باشند نجس نمىشود و اگر طورى آنها را تكان دهند كه گرد و خاك نجس از آنها بريزد ، پاك مىشود .
10 - استبراء حيوان نجاستخوار مسأله 220 - بول و غائط حيوانى كه به خوردن نجاست انسان ، عادت كرده نجس است ، و اگر بخواهند پاك شود ، بايد آن را استبراء كنند ، يعنى تا مدتى كه بعد از آن مدت ديگر نجاستخوار به آن نگويند ، نگذارند نجاست بخورد و غذاى پاك به آن بدهند و بايد شتر نجاستخوار را چهل روز و گاو را بيست روز و گوسفند را ده روز و مرغابى را هفت يا پنج روز و مرغ خانگى را سه روز از خوردن نجاست جلوگيرى كنند و غذاى پاك به آنها بدهند .

51