كافى است كه وسيله بار يافتن بندگان به پيشگاه با عظمت پروردگار جهان و نزول بر در خانه آن ذات ذو الجلال و مهمان او گرديدن است ، پروردگار كريمى كه مهمانان خود را گرامى مىدارد و نظر لطف بر آنها مىافكند .
حضرت صادق ( عليه السلام ) فرمودند : ( رهسپاران حج و عمره ، بار يابندگان به پيشگاه با عظمت خداوند مىباشند ، هر گاه سؤال كنند خداوند به آنها عطا مىكند ، دعا كنند خداوند اجابت مىنمايد ، شفاعت نمايند خداوند شفاعت آنها را مىپذيرد و اگر سكوت كنند و چيزى هم نگويند خداوند به آنها ثواب مىدهد و بجاى هر درهمى كه در اين راه خرج كرده‌اند هزار هزار درهم به آنها عنايت مىكند . ) حضرت رسول اكرم ( صلى الله عليه وآله و سلم ) فرمودند : ( سه دسته به پيشگاه خداوند بار مىيابند :
1 - بجا آورندگان حج .
2 - كسانى كه براى انجام عمره رهسپار مكه مىگردند .
3 - جهادگرانى كه به منظور انجام جهاد در راه خدا به حركت درمىآيند .
خداوند آنها را دعوت نموده و اجابت نموده‌اند اينها از خداوند مسألت كردند خداوند نيز آنچه را كه اينها خواستند به اينها عنايت فرمود . ) از آنجا كه اين عمل به اين درجه از اهميت است ، خداوند عظيم در قرآن كريم با تعبيرى كه از جهاتى مشتمل بر تأكيد است ، فرمودند : ( و لله على الناس حج البيت من استطاع اليه سبيلا ( آيه 97 سوره آل عمران ) . يعنى : بر كسانى كه استطاعت زيارت خانه خدا را دارند از جانب خداوند لازم گرديده است كه به انجام اين وظيفه قيام كنند ، بعد از آن فرمود : و من كفر فان الله غنى عن العالمين كسانى كه كفر ورزيده ، از انجام اين وظيفه مهم سرباز زنند ، خداوند از جهانيان بىنياز است .
حضرت صادق ( عليه السلام ) در تفسير آيه 72 از سوره اسراء و من كان في هذه اعمى فهو في الأخرة اعمى واضل سبيلا يعنى كسى كه در اين دنيا نابينا است

394