مسأله 1836 - به كسى كه در شهر خودش مشهور باشد سيد است ، اگر چه انسان به سيد بودن او يقين نداشته باشد ، مىشود خمس داد .
مسأله 1837 - كسى كه زنش سيده است بنابر احتياط واجب نبايد به او خمس بدهد كه به مصرف مخارج خودش برساند ، ولى اگر مخارج ديگرى بر آن زن واجب باشد و نتواند مخارج آنان را بدهد . جايز است انسان خمس به آن زن بدهد كه به مصرف آنان برساند .
مسأله 1838 - اگر مخارج سيدى كه زوجه انسان نيست بر انسان واجب باشد بنابر احتياط واجب ، نمىتواند از خمس خوراك و پوشاك او را بدهد ، ولى اگر مقدارى خمس ملك او كند كه به مصرف ديگرى غير مخارج خودش كه بر خمس دهنده واجب است برساند ، مانعى ندارد .
مسأله 1839 - به سيد فقيرى كه مخارجش بر ديگرى واجب است و او نمىتواند مخارج آن سيد را بدهد ، مىشود خمس داد .
مسأله 1840 - احتياط واجب آن است كه بيشتر از مخارج يك سال به يك سيد فقير خمس ندهند .
مسأله 1841 - اگر در شهر انسان سيد مستحقى نباشد و احتمال هم ندهد كه پيدا شود ، يا نگهدارى خمس تا پيدا شدن مستحق ممكن نباشد ، بايد خمس را به شهر ديگرى ببرد و به مستحق برساند و احتياط واجب آن است كه مخارج بردن آن را از خمس بر ندارند . و اگر خمس از بين برود چنانچه در نگهدارى آن كوتاهى كرده بايد عوض آن را بدهد و اگر كوتاهى نكرده ، چيزى بر او واجب نيست .
مسأله 1842 - هر گاه در شهر خودش مستحقى نباشد ولى احتمال دهد كه پيدا شود اگر چه نگهدارى خمس تا پيدا شدن مستحق ممكن باشد مىتواند خمس را به شهر ديگر ببرد و چنانچه در نگهدارى آن كوتاهى نكند و تلف شود ، نبايد چيزى بدهد ، ولى نمىتواند مخارج بردن آن را از خمس بردارد .
مسأله 1843 - اگر در شهر خودش مستحق پيدا شود ، باز هم مىتواند خمس را به شهر

356