مسأله 1300 - اگر براى لهو و خوش‌گذرانى به شكار رود ، نمازش تمام است و چنانچه براى تهيه معاش به شكار رود ، و همچنين اگر براى كسب و زياد كردن مال برود ، نمازش شكسته است و روزه را نيز نبايد بگيرد .
مسأله 1301 - كسى كه براى معصيت سفر كرده ، موقعى كه از سفر برمىگردد اگر توبه كرده ، بايد نماز را شكسته بخواند . و اگر توبه نكرده ، و در بازگشت فقط قصد عود به وطن را دارد نماز را بايد تمام بخواند ، و احتياط مستحب آن است كه هم شكسته و هم تمام بخواند .
مسأله 1302 - شخصى كه از سفر معصيت برمىگردد ، چنانچه انگيزه رجوعش مقصد مستقلى غير از رجوع به وطن باشد نماز او شكسته است .
مسأله 1303 - كسى كه سفر او سفر معصيت است ، اگر در بين راه از قصد معصيت بر مىگردد ، چنانچه باقى مانده راه هشت فرسخ باشد ، يا چهار فرسخ باشد و بخواهد برود و برگردد ، بايد نماز را شكسته بخواند .
مسأله 1304 - كسى كه براى معصيت سفر نكرده ، اگر در بين راه قصد كند كه بقيه راه را براى معصيت برود ، بايد نماز را تمام بخواند ولى نمازهائى را كه شكسته خوانده صحيح است .
شرط ششم : آن كه از صحرانشينهائى نباشد كه در بيابانها گردش مىكنند و هر جا آب و خوراك براى خود و حشمشان پيدا كنند مىمانند و بعد از چندى بجاى ديگر مىروند ، و صحرانشينها در اين مسافرتها بايد نماز را تمام بخوانند .
مسأله 1305 - اگر يكى از صحرانشينها براى پيدا كردن منزل و چراگاه حيواناتشان سفر كند . چنانچه سفر او هشت فرسخ باشد ، و چادر و اثاثيه او همراهش نباشد نمازش را شكسته بخواند .
مسأله 1306 - اگر صحرانشين براى زيارت يا حج يا تجارت و مانند اينها مسافرت كند ، بايد نماز را شكسته بخواند .
شرط هفتم : آن كه شغل او مسافرت نباشد ، بنابر اين شتردار و راننده و چوبدار

262