مسأله 1202 - اگر يكى از شكهائى كه نماز احتياط براى آنها واجب است در نماز پيش آيد ، چنانچه انسان نماز را تمام كند و بدون خواندن نماز احتياط ، نماز را از سر بگيرد معصيت كرده است . پس اگر پيش از انجام كارى كه نماز را باطل مىكند مانند پشت كردن به قبله نماز را از سر گرفته ، نماز دومش هم باطل است و اگر بعد از انجام كارى كه نماز را باطل مىكند ، مشغول نماز شده نماز دومش صحيح است .
مسأله 1203 - وقتى يكى از شكهاى صحيح براى انسان پيش آيد چنان كه گفته شد ، بايد فورا فكر كند ولى اگر چيزهائى كه به واسطه آنها ممكن است يقين يا گمان به يك طرف شك پيدا شود ، از بين نمىرود ، چنانچه كمى بعد فكر كند اشكال ندارد ، مثلا اگر در سجده شك كند مىتواند تا بعد از سجده فكر كردن را تأخير بيندازد .
مسأله 1204 - اگر اول گمانش به يك طرف بيشتر باشد ، بعد دو طرف در نظر او مساوى شود ، بايد به دستور شك عمل نمايد و اگر اول دو طرف در نظر او مساوى باشد و به طرفى كه وظيفه او است بنا بگذارد ، بعد گمانش به طرف ديگر برود ، بايد همان طرف را بگيرد و نماز را تمام كند .
مسأله 1205 - كسى كه نمىداند گمانش به يك طرف بيشتر است يا هر دو طرف در نظر او مساوى است بايد احتياط كند و در هر مورد احتياط ، به طور مخصوصى است كه در كتابهاى مفصل گفته شده است .
مسأله 1206 - اگر بعد از نماز بداند كه در بين نماز حال ترديدى داشته كه مثلا دو ركعت خوانده يا سه ركعت و بنا را بر سه گذاشته ولى نداند كه گمانش به خواندن سه ركعت بوده يا هر دو طرف در نظر او مساوى بوده ، به نماز احتياط را بخواند .
مسأله 1207 - اگر موقعى كه تشهد مىخواند ، يا بعد از ايستادن شك كند كه

246