احكام نذر و عهد مسأله 2638 - نذر آن است كه انسان بر خود واجب كند كه كار خيرى را براى خدا بجا آورد ، يا كارى را كه نكردن آن بهتر است براى خدا ترك نمايد .
مسأله 2639 - در نذر بايد صيغه خوانده شود و لازم نيست آن را به عربى بخوانند ، پس اگر بگويد چنانچه مريض من خوب شود ، براى خدا بر من است كه ده تومان به فقير بدهم ، نذر او صحيح است .
مسأله 2640 - نذر كننده بايد مكلف و عاقل باشد و به اختيار و قصد خود نذر كند ، بنابر اين نذر كردن كسى كه او را مجبور كرده‌اند ، يا به واسطه عصبانى شدن بى اختيار نذر كرده صحيح نيست .
مسأله 2641 - آدم سفيهى كه مال خود را در كارهاى بيهوده مصرف مىكند ، چنانچه با حال سفاهت بالغ شده باشد يا حاكم شرع او را از تصرف در اموالش جلوگيرى كرده باشد ، نذرهاى مربوط به مالش صحيح نيست .
مسأله 2642 - نذر زن بى اجازه شوهرش باطل است .
مسأله 2643 - اگر زن با اجازه شوهر نذر كند شوهرش نمىتواند نذر او را به هم بزند ، يا او را از عمل كردن به نذر جلوگيرى نمايد .
مسأله 2644 - اگر فرزند بدون اجازه پدر يا با اجازه او نذر كند بايد به آن نذر عمل نمايد ، ولى اگر پدر از عملى كه نذر كرده او را منع كند نذرش منحل مىشود .
مسأله 2645 - انسان كارى را مىتواند نذر كند كه انجام آن برايش ممكن باشد بنابر اين كسى كه نمىتواند پياده كربلا برود ، اگر نذر كند كه پياده برود ، نذر او صحيح نيست .
مسأله 2646 - اگر نذر كند كه كار حرام يا مكروهى را انجام دهد ، يا كار واجب يا مستحبى را ترك كند ، نذر او صحيح نيست .

526