جاهائى كه فقط قضاى روزه واجب است 1685 - در چند صورت فقط قضاى روزه بر انسان واجب است و كفاره واجب نيست : اول : آن كه روزه‌دار در روز ماه رمضان عمدا قى كند .
دوم آن كه در شب ماه رمضان رمضان جنب باشد و به تفصيلى كه در مسأله 1630 گفته شد تا اذان صبح از خواب سوم بيدار نشود .
سوم : عملى كه روزه را باطل مىكند بجا نياورد ولى نيت روزه نكند ، يا ريا كند ، يا قصد كند كه روزه نباشد ، يا قصد كند كارى كه روزه را باطل مىكند انجام دهد . چهارم آن كه در ماه رمضان غسل جنابت را فراموش كند و با حال جنابت يك روز يا چند روز روزه بگيرد . پنجم : آن كه در ماه رمضان بدون اين كه تحقيق كند صبح شده يا نه ، كارى كه روزه را باطل مىكند انجام دهد ، بعد معلوم شود صبح بوده . و نيز اگر بعد از تحقيق با اين كه گمان دارد صبح شده ، كارى كه روزه را باطل مىكند انجام دهد بعد معلوم شود صبح بوده قضاى آن روز بر او واجب است ، ولى اگر بعد از تحقيق گمان يا يقين كند كه صبح نشده و چيزى بخورد و بعد معلوم شود صبح بوده قضا واجب نيست . بلكه اگر بعد از تحقيق شك كند كه صبح شده يا نه و كارى كه روزه را باطل مىكند انجام دهد ، بعد معلوم شود صبح بوده ، قضا واجب نيست . ششم آن كه كسى بگويد صبح نشده و انسان به گفته او كارى كه روزه را باطل مىكند انجام دهد ، بعد معلوم شود صبح بوده است . هفتم آن كه كسى بگويد صبح شده و انسان به گفته او يقين نكند ، يا خيال كند شوخى مىكند و كارى كه روزه را باطل مىكند انجام دهد . بعد معلوم شود صبح بوده است . هشتم : آن كه كور و مانند آن به گفته كس ديگر افطار كنند ، بعد معلوم شود مغرب نبوده است .
نهم آن كه در هواى صاف به واسطه تاريكى يقين كند كه مغرب شده و افطار كند بعد معلوم شود مغرب نبوده است ، ولى اگر در هواى ابر به گمان اين كه مغرب شده افطار كند ، بعد معلوم شود مغرب نبوده ، قضا لازم نيست . دهم آن كه براى خنك شدن ، يا بىجهت مضمضه كند يعنى آب در دهان بگرداند

326