قيام ( ايستادن ) مسأله 959 - قيام در موقع گفتن تكبيرة الاحرام و قيام پيش از ركوع كه آن را قيام متصل به ركوع مىگويند ركن است ، ولى قيام در موقع خواندن حمد و سوره و قيام بعد از ركوع ركن نيست و اگر كسى آن را از روى فراموشى ترك كند ، نمازش صحيح است .
مسأله 960 - واجب است پيش از گفتن تكبير و بعد از آن مقدارى بايستد تا يقين كند كه در حال ايستادن ، تكبير گفته است .
مسأله 961 - اگر ركوع را فراموش كند و بعد از حمد و سوره بنشيند و يادش بيايد كه ركوع نكرده ، بايد بايستد و به ركوع رود و اگر بدون اين كه بايستد ، به حال خميدگى به ركوع برگردد ، چون قيام متصل به ركوع را بجا نياورده ، نماز او باطل است .
مسأله 962 - موقعى كه ايستاده است ، بايد بدن را حركت ندهد و به طرفى خم نشود و به جائى تكيه نكند ولى اگر از روى ناچارى باشد ، يا در حال خم شدن براى ركوع پاها را حركت دهد ، اشكال ندارد .
مسأله 963 - اگر موقعى كه ايستاده از روى فراموشى بدن را حركت دهد يا به طرفى خم شود ، يا بجايى تكيه كند ، اشكال ندارد ، ولى در قيام موقع گفتن تكبيرة الاحرام و قيام متصل به ركوع اگر از روى فراموشى هم باشد ، بنابر احتياط واجب بايد نماز را تمام كند و دوباره بخواند .
مسأله 964 - احتياط واجب آن است كه در موقع ايستادن ، هر دو پا روى زمين باشد ، ولى لازم نيست سنگينى بدن روى هر دو پا باشد و اگر روى يك پا هم باشد اشكال ندارد .
مسأله 965 - كسى كه مىتواند درست بايستد ، اگر پاها را خيلى گشاد بگذارد كه به حال ايستادن معمولى نباشد نمازش باطل است .

200