3 - اگر بيشتر از ده روز خون ديده و داراى نشانه هاى حيض باشد ، بايد شماره عادت خويشان خود را به طورى كه در " عادت وقتيه " گفته شده حيض و بقيه را استحاضه قرار دهند ، و در اين مورد احتياط مستحب آن است كه :
الف - اگر عادت خويشان او هفت روز باشد هفت روز را حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد .
ب - اگر عادت خويشان او كمتر از هفت روز باشد همان مدت را حيض قرار دهد ، و در تفاوت كمتر از هفت روز تا هفت روز را احتياط نمايد ، يعنى كارهايى را كه بر حائض حرام است انجام ندهد و به وظيفه مستحاضه عمل نمايد .
ج - اگر عادت خويشاوندان او بيش از هفت روز - مثلا نه روز - باشد ، همان هفت روز را حيض قرار داده ، و در تفاوت بين هفت روز و عادت آنان - كه دو روز است - احتياط كند .
4 - اگر از خونى كه بيش از ده روز ديده اند چند روز نشانه حيض و چند روز ديگر نشانه استحاضه داشته باشد ، سه حالت دارد :
الف - اگر خونى كه نشانه حيض داشته كمتر از سه و بيشتر از ده روز نباشد ، همه آن حيض است .
ب - اگر خونى كه نشانه حيض دارد كمتر از سه روز بوده ، بنابر احتياط واجب به اندازه روزهاى عادت خويشاوندان احتياط كند و بقيه را استحاضه قرار دهد .
ج - اگر پيش از گذشتن ده روز از قطع خونى كه نشانه حيض داشته و از سه روز بيشتر است بار ديگر خونى كه نشانه حيض دارد ببيند - مثل اين كه پنج روز خون حيض و نه روز خون استحاضه و دوباره پنج روز خون حيض ببيند - بنابر احتياط واجب در هر دو خون كارهايى كه بر حائض حرام است ترك و به وظايف مستحاضه عمل نمايد .
5 - مبتدئه :
" مبتدئه " به زنى گفته مىشود كه براى نخستين بار خون مىبيند .
" مسأله 442 " براى مبتدئه چند حالت وجود دارد :
1 - اگر خونى كه ديده كمتر از سه روز و بيشتر از ده روز نباشد و همه آن نشانه حيض داشته باشد ، بايد همه را حيض قرار دهد ، و اگر نشانه حيض نداشته باشد به احتياط عمل

87