صحيح است .
" مسأله 362 " اگر هنگام غسل به اندازه سر مويى از بدن نشسته بماند غسل باطل است ، ولى شستن جاهايى كه ديده نمىشوند و باطن محسوب مىشوند - مانند درون بينى و گوش - واجب نيست .
" مسأله 363 " اگر سوراخ جاى گوشواره و مانند آن به قدرى گشاد باشد كه داخل آن ديده شود ، بايد آن را شست ، ولى اگر ديده نشود شستن داخل آن لازم نيست .
" مسأله 364 " جايى را كه شك دارد از ظاهر بدن است يا از باطن آن بنابر احتياط واجب بايد بشويد .
" مسأله 365 " چيزى را كه مانع رسيدن آب به بدن است بايد بر طرف كند ، و اگر پيش از آن كه يقين كند بر طرف شده غسل نمايد غسل او باطل است ، همچنين اگر هنگام غسل شك كند چيزى كه مانع رسيدن آب مىباشد در بدن او هست يا نه ، بايد بررسى كند تا مطمئن شود كه مانعى نيست ، مگر اين كه احتمال ضعيف و غير عقلايى باشد .
" مسأله 366 " در غسل بايد موهاى كوتاهى كه جزو بدن به شمار مىآيند شسته شوند ، بلكه بنابر احتياط واجب شستن موهاى بلند هم لازم مىباشد ، و در هر صورت خود بدن كه زير مو واقع شده بايد شسته شود .
" مسأله 367 " شرايطى كه براى صحيح بودن وضو گفته شد در غسل هم شرط است ، مانند پاك بودن و غصبى نبودن آب و محل وضو . ولى در غسل ، از بالا به پايين شستن اعضا و فاصله نشدن ميان شستن اعضاى غسل لازم نيست ، مثلا اگر صبح سر و گردن و پس از چند ساعت طرف راست و چند ساعت بعد طرف چپ را غسل دهد ، غسل او صحيح است ، به شرط آن كه در اين ميان كارى كه وضو را باطل مىكند انجام ندهد .
" مسأله 368 " كسى كه نمىتواند از بيرون آمدن ادرار و مدفوع خود جلوگيرى كند اگر به اندازه اى كه غسل كند و نماز بخواند ادرار و مدفوع از او خارج نمىشود ، بنابر احتياط واجب بايد هر قسمت را فورا بعد از قسمت ديگر غسل دهد و بعد از غسل هم فورا نمازش را بخواند ، همچنين است حكم مستحاضه كه بعدا گفته مىشود .
" مسأله 369 " اگر كسى شك كند غسل كرده يا نه بايد غسل كند ، و اگر شك كند غسل بر او واجب شده يا نه لازم نيست غسل نمايد ، و اگر مدتى پس از غسل كردن شك كند غسلش درست بوده يا نه لازم نيست دوباره غسل كند . ولى اگر بعد از خواندن نماز در اصل غسل كردن شك كند ، با احتمال توجه در هنگام نماز ، نمازهايى كه خوانده صحيح

73