اول - ديوانگى دوم - بيمارى خوره سوم - بيمارى برص ( پيسى ) چهارم - كورى پنجم - لنگ بودن به طورى كه معلوم باشد . ششم - آن كه افضا شده يعنى راه ادرار و حيض او يكى شده باشد ، ولى اگر راه حيض و مدفوع او يكى شده باشد به هم زدن عقد اشكال دارد و بايد احتياط شود . هفتم - در آلت تناسلى زن گوشت يا استخوانى باشد كه مانع نزديكى شود .
" مسأله 2602 " عيبهاى هفتگانه در صورتى به مرد حق به هم زدن عقد را مىدهد كه پيش از عقد وجود داشته باشد و مرد از آن بى اطلاع باشد ، ولى اگر بعد از عقد پيدا شود يا پيش از عقد وجود داشته و مرد از آن آگاه بوده و به آن رضايت داشته است حق فسخ ندارد .
" مسأله 2603 " اگر زن پس از عقد بفهمد شوهر او يكى از عيوب چهارگانه زير را دار است مىتواند عقد را به هم بزند :
اول - ديوانه باشد يا پس از عقد ديوانه شود ، هر چند بعد از دخول باشد . دوم - آلت مردانگى نداشته باشد . سوم - بيضه هاى او را كشيده باشند . چهارم - عنين باشد و به طور كلى نتواند عمل زناشويى را انجام دهد ، هر چند بعد از عقد و پيش از دخول حادث شده باشد .
" مسأله 2604 " حق به هم زدن عقد در موارد نامبرده غير از مورد چهارم ( عنين بودن مرد ) فورى است ، پس اگر زن يا مرد بر يكى از عيوب ذكر شده اطلاع پيدا كند و عقد را به هم نزند بنابر احتياط واجب حق او ساقط مىشود ، مگر اين كه به اصل حق يا به فوريت آن جاهل بوده ، كه در اين صورت پس از آگاهى و اطلاع باز هم حق فسخ او فورى است .
" مسأله 2605 " در مورد عيب چهارم ( عنين بودن مرد ) زن بايد به حاكم شرع مراجعه كند و حاكم شرع يك سال - براى آزمايش ودرمان - به مرد مهلت دهد ، پس اگر در اين مدت هيچ نتوانست با زنى نزديكى نمايد زن حق فسخ دارد .
" مسأله 2606 " اگر مرد يا زن به خاطر يكى از عيبهايى كه گفته شد عقد را به هم بزنند بدون طلاق از هم جدا مىشوند .
" مسأله 2607 " اگر زن به خاطر عنين بودن مرد عقد را به هم بزند شوهر نصف مهر را بدهكار است . ولى اگر زن يا مرد به خاطر عيبهاى ديگر عقد را به هم بزنند ، چنانچه مرد نزديكى كرده باشد همه مهر را بدهكار است ، و در غير اين صورت چيزى بدهكار نيست .
" مسأله 2608 " اگر زن شخصا با ظاهر سازى و تدليس مردى را فريب دهد و به عقد او در آيد و بعد از عقد معلوم شود يكى از عيوب ذكر شده را دار است ، پس از آن كه شوهر عقد را فسخ كرد زن مهريه تعيين شده را طلبكار نيست ، هر چند شوهر با او نزديكى كرده

466