كه فطره را در معصيت صرف مىكند و نيز بنابر احتياط واجب به شرابخوار و كسى كه آشكارا گناه كبيره مرتكب مىشود نبايد فطره بدهند .
" مسأله 1909 " اگر طفل شيعه اى فقير باشد و ولى داشته باشد بنابر احتياط واجب فطره را به ولى او بدهد ، و اگر ولى نداشته باشد با اجازه حاكم شرع فطره را ملك او گرداند و سپس براى او قبول نمايد و به مصرف او برساند .
" مسأله 1910 " بنابر احتياط واجب به يك فقير بيشتر از مخارج ساليانه اش و نيز كمتر از يك صاع - كه تقريبا سه كيلوگرم است - فطره ندهند . همچنين بنابر احتياط فطره يك نفر را دو نيم نكنند ، مثلا به يك فقير چهار كيلو و نيم ندهند ، بلكه يا سه كيلو و يا شش كيلو بپردازند .
" مسأله 1911 " اگر كسى بگويد فقيرم نمىتوان به او فطره داد ، مگر اين كه از ظاهر حال او گمان پيدا شود كه فقير است يا انسان بداند كه قبلا فقير بوده است .
" مسأله 1912 " اگر انسان به خيال اين كه كسى فقير است به او فطره دهد و بعد بفهمد فقير نبوده ، دو صورت دارد :
الف - اگر مالى كه به او داده است از بين نرفته باشد ، بايد پس بگيرد و به مستحق بپردازد ، و اگر نتواند بگيرد بايد از مال خودش فطره را بدهد .
ب - اگر آن مال از بين رفته باشد ، در صورتى كه گيرنده فطره خود را مستحق نمىدانسته و يقين داشته يا احتمال مىداده آنچه را گرفته فطره است بايد عوض آن را بدهد ، و اگر نه او ضامن نيست و پرداخت كننده بايد دوباره فطره را بدهد .
" مسأله 1913 " كسى كه سيد نيست نمىتواند به سيد فطره بدهد ، حتى اگر سيدى نان خور او باشد نمىتواند فطره او را به سيد ديگر بپردازد . ولى سيد مىتواند فطره خود و هر سيدى را كه نان خور او مىباشد به سيد و يا غير سيد بپردازد ، ولى اگر نان خور سيد غير سيد باشد بنابر احتياط فطره او را به سيد ندهد .
" مسأله 1914 " مستحب است در پرداخت زكات فطره ابتدا خويشان فقير و بعد همسايگان فقير خود را بر ديگران مقدم بدارد ، همچنين مستحب است اهل علم فقير را بر غير اهل علم مقدم بدارد . ولى اگر ديگران از جهتى برترى داشته باشند مستحب است آنان را در اولويت قرار دهد .

333