حلال نمىشود ، ولى اگر فراموش كند اشكال ندارد .
5 - هنگامى كه انسان به حيوان مىرسد حيوان مرده باشد و يا اگر زنده است به اندازه سر بريدن وقت نباشد ، و اگر نه بايد به دستورى كه براى سر بريدن گفته شد عمل كند ، و اگر وقتى برسد كه حيوان زنده است و وقت كافى هم براى سر بريدن باشد و در عين حال صبر كند تا حيوان بميرد ، گوشت آن حرام و نجس مىشود .
" مسأله 2949 " اگر دو نفر حيوانى را شكار كنند و يكى از آنان مسلمان و ديگرى كافر باشد يا يكى از آن دو نام خدا را بگويد و ديگرى عمدا نام خدا را نگويد ، آن حيوان حلال نيست .
" مسأله 2950 " اگر بعد از آن كه حيوانى را تير زدند مثلا در آب بيفتد يا از كوه پرت شود و انسان بداند كه حيوان به واسطه تير و افتادن در آب يا پرت شدن جان داده حلال نيست ، بلكه اگر شك كند كه فقط در اثر تير بوده يا نه حلال نمىباشد .
احكام و شرايط شكار با سگ شكارى :
" مسأله 2951 " هر گاه سگ شكارى حيوان حلال گوشت وحشى را شكار كند با هفت شرط گوشت آن پاك و حلال است :
1 - سگ به گونه اى تربيت شده باشد كه هر گاه آن را براى گرفتن شكار بفرستند برود و هر گاه از رفتن باز دارند بايستد ، ولى اگر در وقت نزديك شدن به شكار با بازداشتن نايستد مانعى ندارد . و احتياط واجب آن است كه اگر عادت دارد پيش از رسيدن صاحبش از گوشت شكار بخورد از شكار آن اجتناب كنند ، ولى اگر از خون آن بنوشد يا اتفاقا از گوشت شكار بخورد اشكال ندارد .
2 - صاحب سگ آن را فرستاده باشد ، پس اگر سگ خود سرانه به شكار رود شكار نجس و گوشت آن حرام است ، بلكه اگر خود سرانه به دنبال شكار رود و بعدا صاحبش بانگ بزند كه زودتر آن را به شكار برساند - اگر چه به واسطه صداى صاحبش شتاب كند - بنابر احتياط واجب بايد از خوردن آن شكار خود دارى نمود .
3 - كسى كه سگ شكارى را مىفرستد مسلمان باشد ، و اگر نا بالغ است خوب و بد را تشخيص دهد ، پس اگر كافر يا مسلمانى كه با اهل بيت پيامبر ( ص ) دشمنى مىكند سگ را بفرستد شكار نجس و حرام است .
4 - هنگامى كه سگ را براى شكار مىفرستد نام خدا را بگويد ، ولى نگفتن نام خدا از روى فراموشى اشكال ندارد . و اگر وقت فرستادن سگ عمدا نام خدا را نگويد ولى پيش از

532