مسائل صلح " صلح " آن است كه انسان با ديگرى توافق كند كه مقدارى از مال يا سود مال خود را ملك او كند ، يا از طلب يا حق خود بگذرد تا او هم مقدارى از مال يا سود مال خود را به او واگذار نمايد ، يا از طلب و حق خود بگذرد ، بلكه اگر بدون آن كه عوضى بگيرد مقدارى از مال يا منفعت مال خود را به كسى واگذار كند ، يا به عنوان صلح از طلب يا حق خود بگذرد و طرف هم قبول كند صلح صحيح است .
" مسأله 2103 " صلح عقد مستقلى است و احكام مخصوص به خود را دارد ، هر چند بر حسب موارد مختلف فايده فروش يا هبه يا ابراء يا اجاره و يا عاريه بر آن مترتب شود .
" مسأله 2104 " صلح صيغه مخصوصى ندارد و با هر زبانى مقصود خود را بفهمانند كافى است .
" مسأله 2105 " در دو طرف صلح " بلوغ " ، " عقل " ، " اختيار " ، " قصد " و " سفيه نبودن " شرط است ، پس صلح نا بالغ يا ديوانه يا كسى كه از روى ناچارى صلح مىكند يا قصد صلح ندارد و يا كسى كه اموالش را در كارهاى بيهوده مصرف مىكند صحيح نيست . همچنين حاكم شرع نبايد آنان را از تصرف در اموالشان منع كرده باشد .
" مسأله 2106 " اگر انسان مقدار بدهى خود را بداند و طلبكار او نداند ، چنانچه طلبكار طلب خود را به كمتر از مقدارى كه هست صلح كند - مثلا ده هزار تومان طلبكار باشد و طلب خود را به پنج هزار تومان صلح نمايد - زيادى براى بدهكار حلال نيست ، مگر آن كه مقدار بدهى خود را به او بگويد و او را راضى كند ، يا به گونه اى باشد كه اگر مىدانست باز هم به آن مقدار صلح مىكرد ، يعنى زيادى را گذشت مىنمود .
" مسأله 2107 " مصالحه دو چيزى كه از يك جنسند و زن آنها معلوم است در صورتى صحيح است كه وزن يكى از ديگرى بيشتر نباشد ، و اگر وزن آنها معلوم نيست و احتمال زيادتر بودن يكى از ديگرى باشد ، صحت صلح آنها محل اشكال است

374