و روى آن باز است ، چنانچه نتواند آن را مسح كند بايد تيمم نمايد و وضوء از او ساقط است .
مسأله 336 - اگر روى دمل يا زخم يا شكستگى بسته باشد ، چنانچه باز كردن آن ممكن است و آب هم براى آن ضرر ندارد ، بايد باز كند و وضوء بگيرد ، چه زخم و مانند آن در صورت و دستها باشد يا جلوى سر و روى پاها .
مسأله 337 - اگر زخم يا دمل يا شكستگى در صورت يا دستها باشد و روى آن بسته باشد و بشود روى آن را باز كرد ، چنانچه ريختن آب روى آن ضرر دارد و جبيره پاك باشد بايد دست تر روى جبيره بكشد .
مسأله 338 - اگر نمى شود روى زخم را باز كرد ولى زخم و چيزى كه روى آن گذاشته پاك است بايد مسح روى جبيره بنمايد هر چند رسانيدن آب به زخم ممكن باشد و ضرر هم نداشته باشد ، و اگر زخم يا چيزى كه روى آن گذاشته نجس است ، چنانچه آب كشيدن آن و رساندن آب به روى زخم ممكن باشد ، بايد آن را آب بكشد و موقع وضوء آب را به زخم برساند ، و در صورتى كه آب براى زخم ضرر دارد ، يا آنكه رساندن آب به روى زخم ممكن نيست و يا زخم نجس است و نمى شود آن را آب كشيد ، بايد اطراف زخم را بشويد و اگر جبيره پاك است ، روى آن را مسح كند و اگر جبيره نجس است ، يا نمى شود روى آن را دست تر كشيد ، مثلا دوايى است كه به دست مىچسبد اطراف آن را بشويد به ترتيبى كه گذشت .
مسأله 339 - اگر جبيره تمام صورت يا تمام يكى از دستها يا تمام هر دو دست را گرفته باشد ، بايد وضوى جبيره اى بگيرد .
مسأله 340 - اگر جبيره تمام اعضاء وضوء را گرفته باشد ، بايد وضوى جبيره اى بگيرد ، و احتياط واجب آن است كه تيمم هم بنمايد .
مسأله 341 - كسى كه در كف و انگشتها جبيره دارد و در موقع وضوء دست تر روى آن كشيده است ، بايد سر و پاها را با همان رطوبت مسح كند .
مسأله 342 - اگر جبيره تمام پهناى روى پا را گرفته باشد ولى مقدارى از طرف

59