2 - زمين مسأله 184 - زمين با چند شرط كف پا و ته كفش نجس را پاك مى كند : اول آنكه زمين پاك باشد : دوم آنكه نجاست از راه رفتن نجس حاصل شده باشد سوم آنكه بنا بر احتياط وجوبى خشك باشد : چهارم آنكه اگر عين نجس مثل خون و بول ، يا متنجس مثل گلى كه نجس شده در كف پا و ته كفش باشد ، به واسطه راه رفتن يا ماليدن پا به زمين بر طرف شود ، و نيز زمين بايد خاك يا سنگ يا آجر فرش و مانند اينها باشد ، و با راه رفتن روى فرش و حصير و سبزه ، كف پا و ته كفش نجس پاك نمى شود .
مسأله 185 - كف پا و ته كفش نجس ، به واسطه راه رفتن روى آسفالت و روى زمينى كه با چوب فرش شده پاك نمى شود .
مسأله 186 - براى پاك شدن كف پا و ته كفش لازم نيست پانزده ذراع يا بيشتر راه بروند بلكه همين قدر كه نجاست بر طرف شود كافى است . اگر چه به كمتر از پانزده ذراع يا ماليدن پا به زمين ، نجاست بر طرف شود .
مسأله 187 - لازم نيست كف پا و ته كفش نجس ، تر باشد بلكه اگر خشك هم باشد به راه رفتن پاك مى شود .
مسأله 188 - بعد از آنكه كف پا يا ته كفش نجس به راه رفتن پاك شد ، مقدارى از اطراف آن هم كه معمولا به گل آلوده مى شود پاك مى گردد .
مسأله 189 - كسى كه با دست و زانو راه مى رود ، اگر كف دست يا زانوى او نجس شود ، با راه رفتن پاك نمى گردد . و همچنين است ته عصا و ته پاى مصنوعى و نعل چهارپايان و چرخ اتومبيل و درشگه و مانند اينها .
مسأله 190 - اگر بعد از راه رفتن ، بو يا رنگ يا ذره هاى كوچكى از نجاست كه ديده نمى شود ، در كف پا يا ته كفش بماند اشكال ندارد .

34