مواردى كه لازم نيست بدن و لباس نمازگزار پاك باشد مسأله 853 - در سه صورت كه تفصيل آنها بعدا گفته مى شود ، اگر بدن يا لباس نمازگزار نجس باشد ، نماز او صحيح است : اول آنكه به واسطه زخم يا جراحت يا دملى كه در بدن او است ، لباس يا بدنش به خون آلوده شده باشد .
دوم آنكه بدن يا لباس او به مقدار كمتر از درهم ( كه تقريبا به اندازه يك اشرفى مى شود ) به خون آلوده باشد . سوم آنكه ناچار باشد با بدن يا لباس نجس نماز بخواند . و در دو صورت اگر فقط لباس نمازگزار نجس باشد ، نماز او صحيح است : اول آنكه لباس كوچك او مانند جوراب و عرقچين نجس باشد . دوم آنكه لباس زنى كه پرستار بچه است نجس شده باشد و احكام اين پنج صورت مفصلا در مسائل بعد گفته مى شود .
مسأله 854 - اگر در بدن يا لباس نمازگزار ، خون زخم يا جراحت يا دمل باشد تا وقتى كه زخم جراحت يا دمل خوب نشده است ، مى تواند با آن خون نماز بخواند . و همچنين است اگر چركى كه با خون بيرون آمده يا دوايى كه روى زخم گذاشته‌اند و نجس شده ، در بدن يا لباس او باشد .
مسأله 855 - اگر خون بريدگى و زخمى كه به زودى خوب مى شود و شستن آن آسان است ، در بدن يا لباس نمازگزار باشد ، نماز او صحيح است .
مسأله 856 - اگر جايى از بدن يا لباس كه با زخم فاصله دارد ، به رطوبت زخم نجس شود ، جايز نيست با آن نماز بخواند . ولى اگر مقدارى از بدن يا لباس كه معمولا به رطوبت زخم آلوده مى شود ، به رطوبت آن نجس شود ، نماز خواندن با آن مانعى ندارد .
مسأله 857 - اگر از زخمى كه توى دهان و بينى و مانند اينها است ، خونى به بدن يا لباس برسد ، احتياط واجب آن است كه با آن نماز نخواند و همچنين

152