( مسأله 292 ) اگر رساندن آب به صورت و دستها به مقدار كمي كه وضو با آن صحيح است ضرر ندارد و بيشتر از آن ضرر دارد ، بايد با همان مقدار وضو بگيرد .
شرط سيزدهم : آن كه در أعضاء وضو مانعى از رسيدن آب نباشد .
( مسأله 293 ) اگر مىداند چيزى به أعضاء وضو چسبيده ، ولى شك دارد كه از رسيدن آب جلوگيرى مىكند يا نه بايد آن را بر طرف كند ، يا آب را به زير آن برساند .
( مسأله 294 ) بنابر مشهور اگر زير ناخن چرك بأشد وضو اشكال ندارد ولى اگر ناخن را بگيرند بايد براى وضو آن چرك را بر طرف كنند و نيز اگر ناخن بيشتر از معمول بلند بأشد ، بايد چرك زير مقداري را كه از معمول بلند تر است بر طرف نمايند .
( مسأله 295 ) اگر در صورت و دستها و جلوى سر و روى پاها به واسطه سوختن يا چيز ديگر بر آمدگى پيدا شود ، شستن و مسح روى آن كافيست و چنانچه سوارخ شود ، رساندن آب به زير پوست لازم نيست ، بلكه اگر پوست يك قسمت آن كنده شود ، لازم نيست آب را به زير قسمتى كه كنده نشده برساند ، ولى چنانچه پوستى كه كنده شده گاهى به بدن مىچسبد و گاهى بلند مىشود ، بايد آن را قطع كند يا آب را زير آن برسانند .
( مسأله 296 ) اگر انسان شك كند كه به اعضاى وضوى أو چيزى چسبيده يا نه ، چنانچه احتمال أو در نظر مردم بجا بأشد ، مثل آن كه بعد از گل كارى شك كند گل بدست أو چسبيده يا نه ، بايد وارسى كند يا بقدرى دست بمالد كه اطمينان پيدا كند كه اگر بوده بر طرف شده ، يا آب به زير آن رسيده است .
( مسأله 297 ) اگر جائى را كه بايد شست يا مسح كرد چرك بأشد ولى چرك آن مانع از رسيدن آب به بدن نباشد اشكال ندارد و هم چنين است اگر بعد از گچ كارى و مانند آن چيز سفيدى كه جلوگيرى از رسيدن آب به پوست نمىنمايد بر دست بماند ، ولى اگر شك كند كه با بودن آنها آب به بدن مىرسد يا نه ، بايد آنها را بر طرف كند .
( مسأله 298 ) اگر پيش از وضو بداند كه در بعضي از أعضاء وضو مانعى از رسيدن آب به بدن هست و بعد از وضو شك كند كه در موقع وضو آب را به آن قسمت از بدن رسانده يا نه چنانچه احتمال بدهد كه در حال وضو ملتفت بوده ، وضوى أو صحيح است .

52