شود ، فقط جائى كه نجاست به آن رسيده نجس مىباشد ، پس اگر فضله موش در آن بيفتد جائى كه فضله افتاده نجس و بقيه پاك است .
( مسأله 130 ) اگر مگس يا حيواني مانند آن روى چيز نجسى كه تر است بنشيند ، و بعد روى چيز پاكى كه آن هم تر است بنشيند ، چنانچه انسان بداند نجاست همراه آن حيوان بوده ، چيز پاك نجس مىشود ، و اگر نداند پاك است .
( مسأله 131 ) اگر جائى از بدن كه عرق دارد نجس شود و عرق از آن جا به جاى ديگر برود ، هر جا كه عرق به آن برسد نجس مىشود ، و اگر عرق به جاى ديگر نرود جاهاى ديگر بدن پاك است .
( مسأله 132 ) اخلاطى كه از بيني يا گلو مىآيد ، اگر خون داشته بأشد جائى كه خون دارد نجس و بقيه آن پاك است . پس اگر به بيرون دهان يا بيني برسد مقداري را كه انسان يقين دارد جاى نجس أخلاط به آن رسيده نجس است ، و محلى را كه شك دارد جاى نجس به آن رسيده يا نه ، پاك مىباشد .
( مسأله 133 ) اگر آفتابه أي را كه ته آن سوراخ است روى زمين نجس بگذارند چنانچه از جريان بيفتد و آب زير آن جمع گردد كه با آب آفتابه يكى حساب شود آب آفتابه نجس مىشود ، ولى اگر آب آفتابه جريان داشته بأشد نجس نمىشود .
( مسأله 134 ) اگر چيزى داخل بدن شود و به نجاست برسد ، در صورتي كه بعد از بيرون آمدن آلوده به نجاست نباشد پاك است . پس اگر أسباب اماله يا آب آن در مخرج غائط وارد شود ، يا سوزن و چاقو و مانند اينها در بدن فرو رود و بعد از بيرون آمدن به نجاست آلوده نباشد نجس نيست . و هم چنين است آب دهان و بيني اگر در داخل به خون برسد و بعد از بيرون آمدن به خون آلوده نباشد .

25