خواندن نماز احتياط ، نماز را از سر بگيرد .
( مسأله 1198 ) وقتى يكى از شكهاى باطل براى انسان پيش آيد ، و بداند كه اگر به حالت بعدى منتقل شود براى أو يقين پيدا مىشود جائز نيست با حالت شك نماز را ادامه دهد ، مثلا اگر در حال ايستادن شك كند كه يك ركعت خوانده يا بيشتر و بداند كه اگر به ركوع رود به يك طرف يقين پيدا مىكند جائز نيست با أين حال ركوع كند .
( مسأله 1199 ) اگر أول گمانش به يك طرف بيشتر بأشد ، بعد دو طرف در نظر أو مساوى شود ، بايد به دستور شك عمل نمايد . و اگر أول دو طرف در نظر أو مساوى بأشد و به طرفي كه وظيفه أو ست بنا بگذارد . بعد گمانش به طرف ديگر برود بايد همان طرف را بگيرد و نماز را تمام كند .
( مسأله 1200 ) كسى كه نمىداند گمانش به يك طرف بيشتر است يا هر دو طرف در نظر أو مساوى است بايد به دستور شك عمل كند .
( مسأله 1201 ) اگر بعد از نماز بداند كه در بين نماز حال ترديدى داشته ، كه مثلا دو ركعت خوانده يا سه ركعت ، و بنا را بر سه گذاشته ، ولى نداند كه گمانش به خواندن سه ركعت بوده ، يا هر دو طرف در نظر أو مساوى بوده ، بنابر احتياط واجب بايد نماز احتياط را بخواند .
( مسأله 1202 ) اگر موقعى كه تشهد مىخواند ، يا بعد از ايستادن شك كند كه دو سجده را بجا آورده يا نه و در همان موقع يكى از شكهائى كه اگر بعد از تمام شدن دو سجده اتفاق بيفتد صحيح مىباشد ، براى أو پيش آيد ، مثلا شك كند كه دو ركعت خوانده يا سه ركعت ، چنانچه به دستور آن شك عمل كند نمازش صحيح است .
( مسأله 1203 ) اگر پيش از آن كه مشغول تشهد شود ، يا پيش از ايستادن شك كند كه يك يا دو سجده را بجا آورده يا نه ، و در همان موقع يكى از شكهائى كه بعد از تمام شدن دو سجده صحيح است ، برايش پيش آيد نمازش باطل است .
( مسأله 1204 ) اگر موقعى كه ايستاده بين سه و چهار يا بين سه و چهار و پنج شك كند ، و يادش بيايد كه يك يا دو سجده از ركعت پيش را بجا نياورده نمازش باطل است

212