شكار كردن با سگ شكارى ( مسأله 2623 ) اگر سگ شكارى حيوان وحشى حلال گوشتى را شكار كند پاك بودن و حلال بودن آن حيوان شش شرط دارد :
( أول ) سگ به طورى تربيت شده بأشد كه هر وقت آن را براى گرفتن شكار بفرستند برود ، و هر وقت از رفتن جلوگيرى كنند بايستد ، و بنابر احتياط بايد عادتش أين بأشد كه تا صاحبش نرسد از شكار نخورد ، ولى اگر عادت به خوردن خون شكار داشته بأشد يا اتفاقا از شكار بخورد اشكال ندارد .
( دوم ) صاحبش آن را بفرستد و اگر از پيش خود دنبال شكار رود و حيواني را شكار كند خوردن آن حيوان حرام است . بلكه اگر از پيش خود دنبال شكار رود و بعدا صاحبش بانگ بزند كه زودتر آن را به شكار برساند اگر چه بواسطة صداى صاحبش شتاب كند بنابر احتياط واجب بايد از خوردن آن شكار خوددارى نمايند .
( سوم ) كسى كه سگ را مىفرستد بنابر مشهور بايد مسلمان يا بچه مسلمانى بأشد كه خوب و بد را بفهمد و اگر كافر يا كسى كه در حكم كافر است مانند غالى و خارجي و ناصبي يعنى شخصي كه اظهار دشمنى با أهل بيت پيغمبر صلى الله عليه وآله مىكند سگ را بفرستد شكار آن سگ حرام است .
( چهارم ) وقت فرستادن سگ نام خدا را ببرد و اگر عمدا نام خدا را نبرد آن شكار حرام است ولى اگر فراموش كند اشكال ندارد .
( پنجم ) شكار بواسطة زخمى كه از دندان سگ پيدا كرده بميرد پس اگر سگ شكار را خفه كند يا شكار از دويدن يا ترس بميرد حلال نيست .
( ششم ) كسى كه سگ را فرستاده وقتى برسد كه حيوان مرده بأشد يا اگر زنده است به اندازه سر بريدن آن وقت نباشد ، و چنانچه وقتى برسد كه به اندازه سر بريدن وقت بأشد و سر حيوان را نبرد تا بميرد حلال نيست .

456