( مسأله 185 ) براى پاك شدن كف پا و ته كفش بهتر است مقدار پانزده ذراع دست يا بيشتر رآه بروند ، اگر چه به كمتر از پانزده ذراع يا ماليدن پا به زمين نجاست بر طرف شود .
( مسأله 186 ) لازم نيست كف پا يا ته كفش نجس تر بأشد ، بلكه اگر خشك هم بأشد به رآه رفتن پاك مىشود .
( مسأله 187 ) بعد از آن كه كف پا يا ته كفش نجس به رآه رفتن پاك شد بنابر احتياط واجب بايد از مقداري از أطراف آن كه معمولا به گل آلوده مىشود اجتناب كرد .
( مسأله 188 ) كسى كه با دست و زانو رآه مىرود ، اگر كف دست يا زانوى أو نجس شود ، پاك شدن آن با رآه رفتن محل اشكال است . و هم چنين است ته عصا و ته پاى مصنوعى و نعل چهار پايان و چرخ اتومبيل و درشكه و مانند اينها .
( مسأله 189 ) اگر بعد از رآه رفتن بو يا رنگ يا ذره‌هاى كوچكى از نجاست كه ديده نمىشود ، در كف پا يا ته كفش بماند اشكال ندارد ، اگر چه احتياط مستحب آنست كه بقدرى رآه بروند كه آنها هم بر طرف شوند .
( مسأله 190 ) توى كفش به واسطه رآه رفتن پاك نمىشود و پاك شدن كف جوراب به واسطه رآه رفتن محل اشكال است .
3 - آفتاب ( مسأله 191 ) آفتاب سطح زمين را با چند شرط پاك مىكند : أول : آن كه چيز نجس تر بأشد ، پس اگر خشك بأشد بايد به وسيله أي آن را تر كنند تا آفتاب خشك كند . دوم : آن كه اگر عين نجاست در آن چيز بأشد پيش از خشك شدن به تابيدن آفتاب آن را بر طرف كنند . سوم : آن كه چيزى از تابيدن آفتاب جلوگيرى نكند پس اگر آفتاب از پشت پرده يا ابر و مانند اينها بتابد و چيز نجس را خشك كند ، آن چيز پاك نمىشود ، ولى اگر ابر بقدرى نازك بأشد كه از تابيدن آفتاب جلوگيرى نكند ، اشكال ندارد . چهارم : آن كه آفتاب به تنهايى چيز نجس را خشك كند ، پس اگر مثلا چيز

34