مسأله 411 - مستحاضه اگر پيش از آن كه خود را وارسى كند ، مشغول نماز شود چنانچه قصد قربت داشته و به وظيفه خود عمل كرده - مثلا : استحاضه‌اش قليله بوده و به وظيفه استحاضه قليله عمل نموده - نماز او صحيح است و اگر قصد قربت نداشته ، يا عمل او مطابق وظيفه‌اش نبوده - مثل آن كه ، استحاضه او متوسطه بوده و بوظيفه قليله رفتار كرده - نماز او باطل است .
مسأله 412 - مستحاضه اگر نتواند خود را وارسى نمايد كه متوسطه يا قليله يا كثيره است ، بايد به نحوى عمل كند كه يقين به برائت ذمه ، حاصل كند پس در شك ميان قليله و متوسطه يا متوسطه و كثيره ، عمل بوظيفه هر دو نمايد و در شك بين هر سه قسم ، عمل بوظيفه هر سه قسم نمايد ولى اگر بداند سابقا كدام يك از آن سه قسم بوده ، بايد بوظيفه همان قسم رفتار نمايد .
مسأله 413 - اگر خون استحاضه در باطن باشد و از محل خارج نشده باشد ، وضو و غسل باطل نمىشود . و اگر بيرون بيايد - هر چند كم باشد - يا از محل خود خارج شده و به محلى رسيده باشد كه اگر پنبه داخل كند ، آلوده به خون مىشود ، بايد به وظايفى كه گفته شد ، عمل كند .
مسأله 414 - مستحاضه اگر بعد از نماز ، خود را وارسى كند و خون نبيند اگر چه بداند دوباره خون مىآيد ، با وضوئى كه دارد مىتواند نماز بخواند .
مسأله 415 - مستحاضه تا وقتى اطمينان دارد خون بيرون نمىآيد ، مىتواند خواندن نماز را تأخير بيندازد .
مسأله 416 - اگر مستحاضه بداند كه پيش از گذشتن وقت نماز ، به كلى پاك مىشود يا به اندازه خواندن نماز خون بند مىآيد ، بايد صبر كند و نماز را در وقتى كه پاك است ، بخواند .
مسأله 417 - اگر بعد از وضو و غسل ، خون در ظاهر قطع شود و مستحاضه بداند كه اگر نماز را تأخير بيندازد ، به مقدارى كه وضو و غسل و نماز را بجا آورد ، به كلى پاك مىشود ، بايد نماز را تأخير بيندازد و موقعى كه به كلى پاك شد ، دوباره وضو و غسل را بجا آورد و نماز را بخواند . و اگر وقت نماز تنگ شد ، لازم نيست وضو و

69