بوده حوض يا نهرى بسازند . چنانچه انسان نداند كه زمين صحن را براى قبرستان وقف كرده‌اند . وضو گرفتن در آن حوض و نهر اشكال ندارد .
شرط ششم - آن كه اعضاء وضو موقع شستن و مسح كردن پاك باشد .
مسأله 282 - اگر پيش از تمام شدن وضو ، جائى را كه شسته يا مسح كرده نجس شود ، وضو صحيح است .
مسأله 283 - اگر غير از اعضاء وضو جائى از بدن نجس باشد ، وضو صحيح است . ولى اگر مخرج را از بول يا غائط تطهير نكرده باشد ، احتياط مستحب آنست كه اول آن را تطهير كند بعد وضو بگيرد .
مسأله 284 - اگر يكى از اعضاء وضو نجس باشد و بعد از وضو شك كند كه پيش از وضو آنجا را آب كشيده يا نه ، چنانچه در موقع وضو ملتفت پاك بودن و نجس بودن آنجا نبوده ، وضو باطل است ، و اگر مىداند ملتفت بوده ، يا شك دارد كه ملتفت بوده يا نه ، وضو صحيح است ، و در هر صورت جائى را كه نجس بوده بايد آب بكشد .
مسأله 285 - اگر در صورت يا دستها بريدگى يا زخميست كه خون آن بند نمىآيد و آب براى آن ضرر ندارد ، چنانچه در آب كر يا جارى فرو برد و قدرى فشار دهد كه خون بند بيايد ، بعد به نيت وضو از آب بيرون بياورد وضو صحيح است .
شرط هفتم - آن كه وقت براى وضو و نماز كافى باشد .
مسأله 286 - هر گاه وقت بقدرى تنگ است كه اگر وضو بگيرد ، تمام نماز يا مقدارى از آن بعد از وقت خوانده مىشود ، بايد تيمم كند ولى اگر براى وضو و تيمم يك اندازه وقت لازم است ، بايد وضو بگيرد .
مسأله 287 - كسى كه در تنگى وقت نماز بايد تيمم كند ، اگر به قصد قربت يا براى كار مستحبى مثل خواندن قرآن وضو بگيرد ، صحيح است و اگر براى خواندن آن نماز وضو بگيرد ، بطورى كه فعلا داعى او بر وضو گرفتن فقط آن نماز باشد ، وضويش باطل است .
شرط هشتم - آن كه به قصد قربت - يعنى براى انجام فرمان خداوند عالم - وضو بگيرد

48