طلاق خلع مسأله 2537 - طلاق زنى را كه به شوهرش مايل نيست و مهر يا مال ديگر خود را به او مىبخشد كه طلاقش دهد ، طلاق خلع گويند .
مسأله 2538 - اگر خود شوهر بخواهد صيغه طلاق را بخواند ، چنانچه اسم زن مثلا فاطمه باشد پس از بذل مىگويد : زوجتى فاطمه خالعتها على ما بذلت هي طالق ( يعنى زنم فاطمه را در مقابل چيزى كه بذل نموده طلاق خلع دادم او رها است ) .
مسأله 2539 - اگر زنى كسى را وكيل كند كه مهر او را به شوهرش ببخشد و شوهر همان كس را وكيل كند كه زن را طلاق دهد ، چنانچه مثلا اسم شوهر محمد و اسم زن فاطمه باشد وكيل ، صيغه طلاق را اينطور مىخواند : عن موكلتى فاطمة بذلت مهرها لموكلي محمد ليخلعها عليه . پس از آن بدون فاصله مىگويد : زوجة موكلي خالعتها على ما بذلت هي طالق . و اگر زنى كسى را وكيل كند كه غير از مهر چيز ديگرى را به شوهر او ببخشد كه او را طلاق دهد ، وكيل بايد بجاى كلمه مهرها آن چيز را بگويد مثلا اگر صد تومان داده بايد بگويد : بذلت مأة تومان .
طلاق مبارات مسأله 2540 - اگر زن و شوهر يكديگر را نخواهند و زن مالى به مرد بدهد كه او را طلاق دهد ، آن طلاق را مبارات گويند .
مسأله 2541 - اگر شوهر بخواهد صيغه مبارات را بخواند ، چنانچه مثلا اسم زن فاطمه باشد ، بايد بگويد : بارأت زوجتى فاطمة على مهرها فهي طالق - يعنى مبارات كردم زنم فاطمه را در مقابل مهر او پس او رهاست - و اگر ديگرى را وكيل كند ، وكيل بايد بگويد : بارأت زوجة موكلي فاطمة على مهرها فهي طالق و در هر دو صورت اگر بجاى كلمه على مهرها - بمهرها بگويد اشكال ندارد .
مسأله 2542 - صيغه طلاق خلع و مبارات بايد به عربى خوانده شود ولى اگر زن براى آن كه مال خود را به شوهر ببخشد مثلا به فارسى بگويد : براى طلاق ، فلان مال را به تو بخشيدم اشكال ندارد .

429