مسأله 2340 - اگر انسان به صاحب مال بفهماند كه براى نگهدارى مال او حاضر نيست ، چنانچه او مال را بگذارد و برود و آن مال تلف شود ، كسى كه امانت را قبول نكرده ضامن نيست ، ولى احتياط مستحب آنست كه اگر ممكن باشد آن را نگهدارى نمايد .
مسأله 2341 - كسى كه چيزى را امانت مىگذارد ، هر وقت بخواهد مىتواند آن را پس بگيرد و كسى هم كه امانت را قبول مىكند ، هر وقت بخواهد مىتواند آن را به صاحبش برگرداند .
مسأله 2342 - اگر انسان از نگهدارى امانت منصرف شود و وديعه را به هم بزند ، بايد هر چه زودتر مال را به صاحب آن يا وكيل يا ولى صاحبش برساند ، يا به آنان خبر دهد كه به نگهدارى حاضر نيست و اگر بدون عذر ، مال را به آنان نرساند و خبر هم ندهد ، چنانچه مال تلف شود بايد عوض آن را بدهد .
مسأله 2343 - كسى كه امانت را قبول مىكند ، اگر براى آن ، جاى مناسبى ندارد ، بايد جاى مناسب تهيه نمايد و طورى آن را نگهدارى كند كه مردم نگويند :
در امانت خيانت كرده و در نگهدارى آن كوتاهى نموده است و اگر در جائى كه مناسب نيست بگذارد و تلف شود . بايد عوض آن را بدهد .
مسأله 2344 - كسى كه امانت را قبول مىكند ، اگر در نگهدارى آن كوتاهى نكند و تعدى يعنى زياده روى هم ننمايد و اتفاقا آن مال تلف شود ، ضامن نيست .
ولى اگر آن را در جائى بگذارد كه گمان مىرود ظالمى بفهمد و آن را ببرد ، چنانچه تلف شود بايد عوض آن را به صاحبش بدهد .
مسأله 2345 - اگر صاحب مال براى نگهدارى مال خود جائى را معين كند و به كسى كه امانت را قبول كرده بگويد : كه بايد مال را در اينجا حفظ كنى و اگر احتمال هم بدهى كه از بين برود ، نبايد آن را بجاى ديگر ببرى ، چنانچه امانت دار احتمال دهد كه در آنجا از بين برود و بداند چون آنجا در نظر صاحب مال براى حفظ بهتر بوده گفته است كه نبايد از آنجا بيرون ببرى ، مىتواند آن را بجاى ديگر كه به نظر خودش براى حفظ بهتر باشد ببرد و اگر به آنجا ببرد و تلف شود ضامن نيست . ولى

398