اسب مرا پيدا كند ده من گندم به او مىدهم ، بايد خصوصيات آن را كاملا معين نمايد .
مسأله 2230 - اگر جاعل مزد معينى براى كار قرار ندهد ، مثلا بگويد : هر كس بچه مرا پيدا كند پولى به او مىدهم و مقدار آن را معين نكند جعاله صحيح نيست ولى ، چنانچه كسى آن عمل را انجام دهد ، بايد مزد او را به مقدارى كه كار او در نظر مردم ارزش دارد بدهد .
مسأله 2231 - اگر عامل پيش از قرارداد ، كار را انجام داده باشد ، يا بعد از قرار داد ، به قصد اين كه پول نگيرد انجام دهد ، حقى به مزد ندارد .
مسأله 2232 - پيش از آن كه عامل شروع به كار كند ، جاعل و عامل مىتوانند جعاله را به هم بزنند .
مسأله 2233 - بعد از آن كه عامل شروع به كار كرد ، اگر جاعل بخواهد جعاله را به هم بزند اشكال دارد .
مسأله 2234 - عامل مىتواند عمل را ناتمام بگذارد ، ولى اگر تمام نكردن عمل اسباب ضرر جاعل شود ، بايد آن را تمام نمايد . مثلا اگر كسى بگويد : هر كس چشم مرا عمل كند فلان مقدار به او مىدهم و دكتر جراحى شروع به عمل كند ، چنانچه طورى باشد كه اگر عمل را تمام نكند ، چشم معيوب مىشود ، بايد آن را تمام نمايد و در صورتى كه ناتمام بگذارد ، حقى به جاعل ندارد و ضامن عيبى كه حاصل مىشود نيز مىباشد .
مسأله 2235 - اگر عامل كار را ناتمام بگذارد ، چنانچه آن كار مثل پيدا كردن اسب است كه تا تمام نشود ، براى جاعل فائده ندارد ، عامل نمىتواند چيزى مطالبه كند و همچنين است اگر جاعل مزد را براى تمام كردن عمل قرار بگذارد مثلا بگويد :
هر كس لباس مرا بدوزد ده تومان به او مىدهم ، ولى اگر مقصودش اين باشد كه هر مقدار از عمل كه انجام گيرد ، براى آن مقدار مزد بدهد ، جاعل بايد مزد مقدارى را كه انجام شده به عامل بدهد ، اگر چه احتياط اين است كه بطور مصالحه يك ديگر را راضى نمايند .

380