دوم - آن كه عاقل باشند .
سوم - آن كه سفيه نباشند يعنى : مال خود را در كارهاى بى خود و بيهوده مصرف نكنند .
چهارم - آن كه قصد خريد و فروش داشته باشند ، پس اگر مثلا به شوخى بگويد مال خود را فروختم ، معامله باطل است .
پنجم - آن كه كسى آنها را مجبور نكرده باشد .
ششم - جنس و عوضى را كه مىدهند مالك باشند ، يا ولايت بر او يا وكالت از طرف او داشته باشند و احكام اينها در مسائل آينده گفته مىشود .
مسأله 2090 - معامله با بچه نا بالغ باطل است ، اگر چه پدر يا جد آن بچه به او اجازه داده باشند كه معامله كند . اما اگر طفل وسيله باشد كه پول را به فروشنده بدهد و جنس را به خريدار برساند ، يا جنس را به خريدار بدهد و پول را به فروشنده برساند .
چون واقعا دو نفر بالغ با يكديگر معامله كرده‌اند معامله صحيح است ، ولى بايد فروشنده و خريدار يقين داشته باشند ، كه طفل جنس و پول را به صاحب آن مىرساند يا آن كه صاحب پول يا جنس اذن داده باشند كه آن را به بچه بدهد تا به او برساند .
مسأله 2091 - اگر از بچه نا بالغ چيزى بخرد ، يا چيزى به او بفروشد ، بايد جنس يا پولى را كه از او گرفته به صاحب آن بدهد ، يا از صاحبش رضايت بخواهد و اگر صاحب آن را نمىشناسد و براى شناختن او هم وسيله‌اى ندارد ، بايد چيزى را كه از بچه گرفته ، از طرف صاحب آن مظالم بدهد و احتياط آنست كه از حاكم شرع هم اذن بگيرد و اگر پول يا جنس مال خود بچه باشد بايد به ولى او برساند يا از ولى او اذن بگيرد اگر او را پيدا نكرد به حاكم شرع بدهد .
مسأله 2092 - اگر كسى با بچه نا بالغ معامله كند و جنس ، يا پولى كه به بچه داده از بين برود ، نمىتواند از بچه يا ولى او مطالبه نمايد .
مسأله 2093 - اگر خريدار يا فروشنده را به معامله مجبور كنند ، چنانچه بعد از معامله راضى شود و بگويد راضى هستم ، معامله صحيح است . ولى احتياط مستحب آنست كه دوباره صيغه معامله را بخوانند .

353