چهارم - وقت فرستادن سگ نام خدا را ببرد و اگر عمدا نام خدا را نبرد ، آن شكار حرام است ولى اگر فراموش كند اشكال ندارد .
پنجم - شكار بواسطه زخمى كه از دندان سگ پيدا كرده بميرد پس اگر سگ شكار را خفه كند ، يا شكار از دويدن يا ترس بميرد حلال نيست .
ششم - كسى كه سگ را فرستاده ، وقتى برسد كه حيوان مرده باشد ، يا اگر زنده است به اندازه سر بريدن آن وقت نباشد و چنانچه وقتى برسد كه به اندازه سر بريدن وقت باشد و سر حيوان را نبرد تا بميرد حلال نيست .
مسأله 2619 - كسى كه سگ را فرستاده اگر وقتى برسد كه بتواند سر حيوان را ببرد ، چنانچه مثلا بواسطه بيرون آوردن كار دو مانند آن وقت بگذرد و آن حيوان بميرد حلال است ، ولى اگر چيزى همراه او نباشد كه با آن سر حيوان را ببرد و حيوان بميرد احتياط واجب آنست كه از خوردن آن خوددارى كنند .
مسأله 2620 - اگر چند سگ را بفرستند و با هم حيوانى را شكار كنند چنانچه همه آنها داراى شرائطى كه در مسأله ( 2618 ) گفته شد بوده‌اند شكار حلال است و اگر يكى از آنها داراى شرائط نبوده ، شكار حرام است .
مسأله 2621 - اگر سگ را براى شكار حيوانى بفرستد و آن سگ حيوان ديگرى را شكار كند ، آن شكار حلال و پاك است . و نيز اگر آن حيوان را با حيوان ديگرى شكار كند ، هر دوى آنها حلال و پاك مىباشند .
مسأله 2622 - اگر چند نفر با هم سگ را بفرستند و يكى از آنان كافر باشد آن شكار حرام است ، و اگر همه مسلمان باشند و يكى از آنان عمدا نام خدا را نبرد ، بنابر احتياط لازم آن شكار حرام است .
مسأله 2623 - اگر باز يا حيوان ديگرى غير سگ شكارى حيوانى را شكار كند آن شكار حلال نيست ولى اگر وقتى برسند كه حيوان زنده باشد و به دستورى كه در شرع معين شده سر آن را ببرند حلال است .
صيد ماهى مسأله 2624 - اگر ماهى فلس دار را زنده از آب بگيرند و بيرون آب جان

445