يا بىشهوت ، با اختيار باشد يا بى اختيار .
( مسأله 352 ) : اگر رطوبتى از انسان خارج شود و نداند منى است يا بول يا غير اينها ، چنانچه با شهوت و جستن بيرون آمده و بعد از بيرون آمدن آن بدن سست شده ، آن رطوبت حكم منى را دارد ، و اگر هيچ يك از اين سه نشانه يا بعضى از اينها را نداشته باشد ، حكم منى را ندارد ، ولى در مريض لازم نيست آن رطوبت با جستن بيرون آمده باشد و در موقع بيرون آمدن بدن سست شود ، بلكه اگر با شهوت بيرون آيد در حكم منى است .
( مسأله 353 ) : اگر از مردى كه مريض نيست آبى بيرون آيد كه يكى از سه نشانه‌اى كه د مسأله پيش گفته شد داشته باشد ، و نداند نشانه‌هاى ديگر را داشته يا نه ، چنانچه پيش از بيرون آمدن آب وضو داشته مىتواند به همان وضو اكتفا كند ، و اگر وضو نداشته كافى است فقط وضو بگيرد ، و غسل بر او لازم نيست .
( مسأله 354 ) : مستحب است انسان بعد از بيرون آمدن منى بول كند ، و اگر بول نكند و بعد از غسل ، رطوبتى از او بيرون آيد كه نداند منى است يا رطوبت ديگر ، حكم منى را دارد .
( مسأله 355 ) : اگر انسان با زنى جماع كند و به اندازه ختنه‌گاه يا بيشتر داخل شود ، در قبل باشد يا در دبر ، بالغ باشد يا نا بالغ ، اگر چه منى بيرون نيايد هر دو جنب مىشوند .
( مسأله 356 ) : اگر شك كند كه به مقدار ختنه‌گاه داخل شده يا نه غسل بر او واجب نيست .
( مسأله 357 ) : اگر نعوذ بالله با حيوانى نزديكى نمايد و منى از او بيرون آيد غسل تنها كافى است ، و اگر منى بيرون نيايد ، چنانچه پيش از وطى وضو داشته باز هم غسل تنها كافيست ، و اگر وضو نداشته احتياط واجب آنست

74