بدون اجازه او از خانه بيرون نرود .
( مسأله 2437 ) : اگر زنى مردى را وكيل كند كه به مدت و مبلغ معين او را براى خود صيغه نمايد ، چنانچه مرد او را به عقد دائم خود در آورد ، يا به غير از مدت يا مبلغى كه معين شده او را صيغه كند ، وقتى آن زن فهميد ، اگر اجازه نمايد آن عقد صحيح و اگر نه باطل است .
( مسأله 2438 ) : اگر براى محرم شدن - مثلا - پدر يا جد پدر دختر يا پسر نا بالغ خود را براى مدت كوتاهى به عقد كسى در آورد ، در صورتى كه بر آن مفسده‌اى بار نشود عقد صحيح است ، ولى اگر در مدت ازدواج پسر بطور كلى قابليت تلذذ نداشته باشد ، يا دختر بطور كلى قابل تلذذ از او نباشد صحت عقد محل اشكال است .
( مسأله 2439 ) : اگر پدر يا جد پدرى ، طفل خود را كه در محل ديگرى است و نمىداند زنده است يا مرده ، براى محرم شدن به عقد كسى در آورد در صورتى كه مدت زوجيت قابل باشد كه بمعقوده استمتاع شود بر حسب ظاهر محرم بودن حاصل مىشود و چنانچه بعدا معلوم شود كه در موقع عقد ، آن دختر زنده نبوده عقد باطل است و كسانى كه بواسطه عقد ظاهرا محرم شده بودند نامحرمند .
( مسأله 2440 ) : اگر مرد مدت صيغه زن را ببخشد ، چنانچه با او نزديكى كرده بايد تمام چيزى را كه قرار گذاشته به او بدهد ، و اگر نزديكى نكرده واجب است نصف مهر را بدهد و احتياط مستحب آنست كه تمام مهر را بدهد .
( مسأله 2441 ) : مرد مىتواند زنى را كه صيغه او بوده و هنوز عده‌اش تمام نشده به عقد دائم خود در آورد ، يا اين كه دوباره صيغه نمايد .

507