دو طلب خود را از فلانى بگير و آن را معين نكند حواله درست نيست .
( مسأله 2303 ) : اگر بدهى واقعا معين باشد ، ولى بدهكار و طلبكار در موقع حواله دادن ، مقدار آن يا جنس آن را ندانند حواله صحيح است ، مثلا اگر طلب كسى را در دفتر نوشته باشد و پيش از ديدن دفتر حواله بدهد و بعد دفتر را ببيند و به طلبكار مقدار طلبش را بگويد ، حواله صحيح مىباشد .
( مسأله 2304 ) : طلبكار مىتواند حواله را قبول نكند ، اگر چه كسى كه به او حواله شده پول دار باشد و در پرداختن حواله هم كوتاهى ننمايد .
( مسأله 2305 ) : اگر كسى كه به حواله دهنده بدهكار نيست ، حواله را قبول كند اظهر آنست كه پيش از پرداختن حواله هم مىتواند مقدار حواله را از حواله دهنده مطالبه كند ، مگر آن كه طلبى كه به او حواله شده با مدت باشد و مدت او هنوز بسر نيامده باشد كه در اين صورت او نمىتواند پيش از تمام شدن مدت مقدار حواله را از حواله دهنده مطالبه نمايد هر چند كه آن را پرداخت كرده باشد ، و همچنين اگر طلبكار طلب خود را به مقدار كمتر صلح كند ، او فقط همان مقدار را مىتواند از حواله دهنده مطالبه نمايد .
( مسأله 2306 ) : بعد از آن كه حواله درست شد ، حواله دهنده و كسى كه به او حواله شده ، نمىتوانند حواله را به هم بزنند ، و هر گاه كسى كه به او حواله شده در موقع حواله فقير نباشد ، اگر چه بعدا فقير شود ، طلبكار هم نمىتواند حواله را به هم بزند ، و همچنين است اگر موقع حواله فقير باشد ، و طلبكار بداند كه فقير است ، ولى اگر نداند كه فقير است و بعد بفهمد ، اگر در آن وقت مالدار نشده باشد ، طلبكار مىتواند حواله را به هم بزند و طلب خود را از حواله دهنده بگيرد ولى اگر مالدار شده باشد ، معلوم نيست بتواند معامله را به هم بزند .
( مسأله 2307 ) : اگر بدهكار و طلبكار و كسى كه به او حواله شده يا يكى از آنان براى خود حق به هم زدن معامله را قرار دهند ، مطابق قرارى كه گذاشته‌اند

479