و با راه رفتن روى فرش ، حصير و سبزه كفه پا و ته كفش نجس پاك نمىشود .
( مسأله 185 ) : پاك شدن كف پا و ته كفش نجس ، بواسطه راه رفتن روى اسفالت و روى زمينى كه با چوب فرش شده محل اشكال است .
( مسأله 186 ) : براى پاك شدن كف پا و ته كفش بهتر است مقدار پانزده ذراع دست يا بيشتر راه بروند ، اگر چه به كمتر از پانزده ذراع يا ماليدن پا به زمين نجاست بر طرف شود .
( مسأله 187 ) : لازم نيست كف پا و ته كفش نجس‌تر باشد ، بلكه اگر خشك هم باشد به راه رفتن پاك مىشود .
( مسأله 188 ) : بعد از آن كه كف پا يا ته كفش نجس به راه رفتن پاك شد ، مقدارى از اطراف آن هم كه معمولا به گل آلوده مىشود پاك مىگردد .
( مسأله 189 ) : كسى كه با دست و زانو راه مىرود ، اگر كف دست يا زانوى او نجس شود ، پاك شدن آن با راه رفتن محل اشكال است . و همچنين است ته عصا ، ته پاى مصنوعى ، نعل چهار پايان ، چرخ اتومبيل و درشكه و مانند اينها .
( مسأله 190 ) : اگر بعد از راه رفتن ، بو يا رنگ يا ذره‌هاى كوچكى از نجاست كه ديده نمىشود ، در كف پا يا ته كفش بماند اشكال ندارد ، اگر چه احتياط مستحب آنست كه بقدرى راه بروند كه آنها هم بر طرف شوند .
( مسأله 191 ) : توى كفش بواسطه راه رفتن پاك نمىشود . و پاك شدن كف جوراب بواسطه راه رفتن محل اشكال است مگر اين كه كف آن از چرم يا مانند آن باشد .

41