( مسأله 1509 ) : اگر عده‌اى بگويند كه خورشيد يا ماه گرفته است ، چنانچه انسان از گفته آنان يقين يا اطمينان شخصى پيدا نكند و نماز آيات نخواند و بعد معلوم شود راست گفته‌اند . در صورتى كه تمام خورشيد يا ماه گرفته باشد ، نماز آيات را بخواند ، ولى اگر مقدارى از آن گرفته باشد ، خواندن نماز آيات بر او واجب نيست و هم چنين است اگر دو نفر كه عادل بودن آنان معلوم نيست ، بگويند خورشيد يا ماه گرفته ، بعد معلوم شود كه عادل بوده‌اند .
( مسأله 1510 ) : اگر انسان بگفته كسانى كه از روى قاعده علمى وقت گرفتن خورشيد و ماه را مىدانند ، اطمينان پيدا كند كه خورشيد يا ماه گرفته ، بايد نماز آيات را بخواند . و نيز اگر بگويند فلان وقت خورشيد يا ماه مىگيرد و فلان مقدار طول مىكشد و انسان بگفته آنان اطمينان پيدا كند ، بايد به حرف آنان عمل نمايد .
( مسأله 1511 ) : اگر بفهمد نماز آياتى كه خوانده باطل بوده ، بايد دوباره بخواند و اگر وقت گذشته قضا نمايد .
( مسأله 1512 ) : اگر در وقت نماز يوميه نماز آيات هم بر انسان واجب شود ، چنانچه براى هر دو نماز وقت دارد ، هر كدام را اول بخواند اشكال ندارد ، و اگر وقت يكى از آن دو تنگ باشد اول آن را بخواند ، و اگر وقت هر دو تنگ باشد ، بايد اول نماز يوميه را بخواند .
( مسأله 1513 ) : اگر در بين نماز يوميه بفهمد كه وقت نماز آيات تنگ است ، چنانچه وقت نماز يوميه هم تنگ باشد ، بايد آن را تمام كند بعد نماز آيات را بخواند . و اگر وقت نماز يوميه تنگ نباشد ، آن را بشكند و اول نماز آيات و بعد نماز يوميه را بجا آورد .
( مسأله 1514 ) : اگر در بين نماز آيات بفهمد كه وقت نماز يوميه تنگ است ، بايد نماز آيات را رها كند و مشغول نماز يوميه شود و بعد از آن كه نماز

316